بررسي معيارها و شاخص هاي امنيت ساز پدافند غيرعامل در زمان جنگ و بحران

شاخص هاي امنيت ساز براي نيروهاي مسلح در زمان جنگ و بحران يكي از مهم‌ترين اهداف پدافند غيرعامل است كه در مطالعات آمايش سرزميني به آن توجه مي شود. پژوهش حاضر از نوع كاربردي و توصيفي به‌روش كيفي در سال 1394 انجام ‌شده است. روش جمع آوري اطلاعات به صورت تركيبي (ميداني و كتابخانه اي) با ابزار مشاهده و مصاحبه عميق كيفي و دلفي است. جامعه و نمونه آماري شامل 27 نفر از كارشناسان و خبرگان امور نظامي، دفاعي، امنيت ملي و پدافند غيرعامل بوده كه تجزيه‌وتحليل داده ها و يافته ها با روش تصميم گيري چند معياره و سلسله مراتبي داده ها AHP با نرم‌افزار Expert Choice انجام ‌شده است. هدف اين پژوهش، ارزش گذاري و وزن دهي معيارها و شاخص هاي امنيت ساز پدافند غيرعامل براي افزايش توان تصميم گيري در زمان جنگ و بحران است. سؤال پژوهش عبارت است از: هر يك از عامل‌هاي امنيت ساز پدافند غيرعامل (عامل انساني، فضا و محيط، زيرساخت) چه ارزش و اولويتي دارند؟ فرضيه پژوهش: عامل « فضا و محيط» نسبت به معيارهاي عامل« انساني» و عامل «زيرساخت» در شاخص هاي امنيت ساز پدافند غيرعامل در آمايش سرزمين از ارزش بيشتري برخوردار است. نتايج تجزيه‌وتحليل يافته ها نشان مي دهد متغير عامل«فضا و محيط» با مقدار 59/0 نسبت به عامل« انساني» با مقدار 11/0 و عامل «زيرساخت» با مقدار 28/0 در شاخص هاي امنيت ساز پدافند غيرعامل در امنيت ملي از ارزش بيشتري برخوردار است. همچنين متغير عامل «انساني» نسبت به معيار و شاخص هاي عامل «زيرساخت» در طرح آمايش سرزمين و كاهش آسيب پذيري از ارزش بيشتري برخوردار است