جنگ تركيبي؛ جنگ آنارشيستي پسامدرن

قرن 21 قرن پسامدرن ناميده مي‌شود و به تبع آن، يك مشخصه بارز پديده‌هاي اين عصر از جمله جنگ، ماهيت پسامدرن است. امروزه جنگ‌هاي بزرگ به‌رغم ظاهر كلاسيك، در جبهه‌هاي ناهمتراز و مردمي شكل مي‌گيرد و نبردهاي نامنظم در اين آوردگاه‌ها، موفقيت يا شكست نهايي جنگ‌ها را تعيين مي‌كند. انواع جنگ با عنايت به راهبرد، تاكتيك، تكنيك، فضا و زمان، از يكديگر متمايز مي‌شوند. بنابراين، به تناسب تغيير و تفاوت عناصر مزبور مي‌توان شاهد تغيير و تفاوت ماهيت جنگ و انواع آن بود. مشخصه ماهوي دوران پسامدرن يعني نسبيت، سياليت و تكثر به پديده جنگ اين دوران نيز تسري يافته و باعث ظهور نوع جديد جنگ به نام جنگ تركيبي شده است كه صفت تركيبي آن، حكايت از حضور مؤلفه‌هاي انواع جنگ‌هاي قديم و جديد، كلاسيك و مدرن، نرم و سخت و نيمه‌سخت، از حيث ابزار، روش، اصول و قواعد مربوطه در اين جنگ دارد كه كاربرد عمليات رواني، اقدامات سايبري، ديجيتال و رسانه‌اي، حملات نامنظم، اقدامات چريكي، عمليات تروريستي و ...، گوياي جلوه‌هاي ابعاد گوناگون آن است. به بيان ديگر، جنگ تركيبي، پديده‌اي پسامدرن در فضاي پسامدرن امروزي است. سؤال مقاله حاضر اين است كه خصوصيت ماهوي جنگ نوظهور تركيبي چيست؟ پاسخ به پرسش مزبور با روش تحليلي- كتابخانه‌اي اين شد كه: جنگ تركيبي يك جنگ آنارشيستي ژله‌اي پسامدرن با مشخصات ماهوي سياليت و نسبيت در دكترين، راهبرد، تاكتيك و تكنيك است.