مقايسه سيستم آموزشي(مهارتي) جمهوري اسلامي ايران با ژاپن از منظ رسياستگذاري آموزشي

آموزشهاي مهارتي كليد توسعه پايدار در هر كشور است و در حال حاضر اهميت خاص آن بر كسي غامض و پنهان نيست . ما در اين پژوهش تلاش نموديم تا با روش علمي اين مساله را مورد توصيف،تبيين و تجزيه علمي قرار دهيم. با توجه به اينكه سوال تحقيق ما در ارتباط با، مقايسه سياستگذاري آموزش مهارتي جمهوري اسلامي ايران و ژاپن بوده و دلايل ناكارآمدي آموزش مهارتي در ايران لذا هرچند روشهاي و مدلهاي گوناگوني در خصوص اين پژوهش در سطح گسترده مطرح است؛وليكن فرض نموديم روش شش مرحله فليپس بهترين و منطبق ترين روش است.بدين معنا كه روندي معنا دار و نظامند از آموزش تطبيقي رابيان نمائيم، تا بتوانيم الزامات تحليل مفهومي درست از يك مساله، جدا سازي متغيرهاي تحت بررسي، توسعه فرضيه، بررسي مجدد تحليل مفهومي بر اساس يافته ها و نيز بررسي قابليت تعميم پذيري يافته ها را به طور روشمند بررسي نمائيم.ازنتايج بدست آمده در اين پژوهش هماهنگ كردن باآموزشهاي رسمي و غيررسمي، داراي نظام پادشاهي و ارباب – رعيتي، شروع اصلاحات آموزشي در يك دوره تاريخي(ميجي،امير كبير) ، و بازار محور بودن،انعطاف پذير بودن،هدفمند بودن ،بهرور بودن و هماهنگي بخش خصوص و دولتي و وجود نهاد سياستگذاري مستقل و كارامد از نقاط افتراق ايران و ژاپن مي باشد. اين پژوهش از روش توصيفي تحليلي با رويكرد تطبيقي مي باشد