مقايسه تحليلي عدالت درفلسفه سياسي افلاطون و جان راولز (باتاكيدبرنظريه مثال خيرافلاطون)

در مدينه فاضله افلاطوني سلسله مراتب به حسب مرتبه دانشي كه افراد دارند، مشخص مي شود. از اين رو فرمانروايان حكيم، نمايندگان « علم شهودي » اند و نگهبانان دستياران آنان هستند و تجزيه و تحليل مسائل و راهنمايي درست افكار مردمان را به عهده دارند. مردمان عادي نيز به ايمان و عقايد درستي كه علما به آنان مي آموزند بسنده مي كنند. بر اين اساس، افلاطون معتقد است توده مردم به سختي و استحكام مفرغ، طبقه نگهبانان دستيار همچون نقره ارزشمند و حاكمان همانند طلا كميابند. مدينه افلاطون، مدينه مردمان خردمند، شجاع، خويشتن دار و عادل است. بنابراين، برقراري حكومت قسط و عدل در روح، به اين معني خواهد بود كه دو قوه خشم و شهوت به زير حكم عقل روند تا نظمي مبتني بر كمال، سراسر وجود انسان را دربر گيرد نظريه عدالت جان راولز كه در سنت كانتي قرار دارد، معطوف به ساختار جامعه و نهادهاي تشكيل دهنده آن است. جوهر انديشه او همان عدالت به مثابه انصاف است. به طور خلاصه انصاف به روش اخلاقي رسيدن به اصول عدالت مربوط مي شود و عدالت به نتايج تصميم گيري منصفانه.روش اين تحقيق توصيفي وتحليلي است.