جنگ در نظريه‌هاي هژمونيك روابط بين‌المللي: بازخواني جنگ اشغال عراق از منظر رفتار هژمون

كشف علل جنگ در راستاي درك بهتر و در صورت امكان جلوگيري از وقوع آن، يكي از عوامل پيش‌برنده دانش روابط بين‌المللي است. رفتار هژمون و دولت‌خواهان هژموني، دستمايه اصلي نظريه‌هاي هژمونيك روابط بين‌المللي براي درك بهتر جنگ‌هاي هژمونيك، به ويژه جنگ‌هايي كه ميان هژمون مسلط و دولت چالشگر خواستار هژموني است. در اين راستا، هدف اصلي مقاله حاضر، بررسي و نقد نظريات هژمونيك روابط بين‌المللي پيرامون جنگ عراق در سال 2003 برمبناي رفتار هژمون يا دولت‌خواهان هژموني با تأكيد بر تأثير رفتار ايالات متحده در جايگاه هژمون است. روش پژوهش مطالعه كتابخانه‌اي و به صورت توصيفي تحليلي است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد، هژمون جهاني و به طور خاص آمريكا، به دليل فقدان گروه مرجعي از هژمون‌ها كه پذيرش منزلت هژمون در آن به صورت كامل، متقابل و مسالمت‌‌آميز صورت پذيرد، دو گزينه پيش رو دارد: نخست اينكه هژمون براي اعمال بيشترين ميزان نفوذ، اقتدار و رهبري مي‌تواند از طريق اقدامات مسالمت‌آميز مانند ترويج هنجارهاي جديد و اعمال رهبري مشروع مبتني بر معيارهاي پذيرفته‌شده از سوي ديگران عمل كند، يا در مسيري بسيار متفاوت به روش سنتي پيروزي در يك جنگ بزرگ يا توسل به زور در ابعاد محدود روي آورد. هرگاه وزن گزينه توسل به زور در سياستگذاري‌هاي هژمون بيشتر شود، شرايط احتمالي منجر به جنگ با احتمال بالاتري پديد خواهند آمد.