تأثير محل گره چاهك بر كارآيي شبكه هاي حسگر بي سيم با در نظر گرفتن مسيريابي خوشه بندي و نظريه نمونه برداري فشرده

شبكه حسگر بي‌سيم متشكل از تعداد زيادي گره‌هاي حسگر است كه در يك محيط به‌طور گسترده پخش شده و به جمع‌آوري اطلاعات مي‌پردازند. از جمله چالش‌هاي اساسي در اين شبكه‌ها، كاهش تعداد ارسال‌ها و درنتيجه، افزايش طول عمر شبكه مي‌باشد. يكي از ايده‌هاي مطرح به‌منظور افزايش طول عمر شبكه، مسئله كنترل موقعيت گره چاهك مي‌باشد. محل اين گره، نقش به‌سزايي در بهبود توازن بار شبكه ايفا مي‌كند. اهميت اين موضوع تا حدي است كه امروزه از گره‌هاي چاهك متحرك در شبكه‌هاي حسگر بي‌سيم استفاده مي‌شود. در كنار اين مهم، نظريه نمونه‌برداري فشرده نيز به شكل چشمگيري منجر‌‌به كاهش تعداد ارسال‌هاي داده در اين شبكه‌ها مي‌شود. در اين مقاله، از روش نمونه‌برداري فشرده پيوندي به‌همراه مسيريابي مبتني بر خوشه‌بندي استفاده مي‌گردد. با استفاده از مدل مرسوم شبكه‌هاي حسگر بي‌سيم به بررسي اثر تغيير محل گره چاهك بر تعداد ارسال‌ها و كارآيي شبكه پرداخته مي‌شود. براي تحقق اين هدف، در پنج حالت مختلف، فرمول محاسبه تعداد كل ارسال‌ها به‌دست مي‌آيد. در نظر گرفتن حالت‌هاي مطرح شده، جهت يافتن بهترين محل براي گره چاهك از نظر تعداد ارسال‌ها و ميزان مصرف انرژي در شبكه حسگر است. با توجه به مدل مصرف انرژي راديويي مرتبه اول در شبكه‌هاي حسگر بي‌سيم، كاهش حجم داده ارسالي، ميزان مصرف انرژي را نيز كاهش و طول عمر شبكه را افزايش خواهد داد.