بهبود استفاده از طيف راديويي شبكه هاي توري بي سيم در مسيريابي ترافيك هاي چند پخشي

در اين مقاله، به طراحي الگوريتم هاي مسيريابي چندپخشي و عوامل ﻣﺆثر بر ظرفيت، جهت بهبود ميزان منابع مصرفي در شبكه هاي توري بي سيم مجهز به آنتن هاي جهت دار، پرداخته مي شود. كاهش تعداد ارسال ها در هر درخت چندپخشي و كاهش مقدار تداخل بين درخت هاي متمايز، از جمله اهداف اصلي در مسئله مذكور است. در اين راستا، با به كارگيري مزيت همه پخشي بي سيم در الگوريتم مسيريابي، تعداد كل ارسال ها در هر درخت چندپخشي كاهش داده مي شود. براي دستيابي به هدف دوم نيز با مجهز كردن گره ها به آنتن هاي جهت دار و راديوهايي كه روي كانال هاي مجزا تنظيم شده اند، تداخل بين درخت هاي مسيريابي به ميزان قابل توجهي كاهش مي يابد. در اين راستا، نشان داده خواهد شد كه با كم كردن پهناي بيم آنتن هاي جهت دار، ميزان تداخل بين درخت هاي چندپخشي نيز كم مي شود. همچنين، با شبيه سازي روش هاي فوق براي آنتن هاي جهت دار با پهناي بيم هاي مختلف، كارآيي مطلوب اين روش ها به اثبات خواهد رسيد. مقايسه نتايج به دست آمده براي آنتن هاي جهت دار با نتايج به دست آمده براي آنتن هاي همه جهته، گوياي اين حقيقت است كه مجهز كردن گره ها به آنتن هاي جهت دار، راهكار بسيار مناسبي براي كاهش تداخل و در نتيجه، استفاده هرچه بهتر از منابع راديويي و افزايش گذردهي شبكه است.