پديد آورندگان :
جوادي علمي، ليلا داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ ﺗﻬﺮان، واﺣﺪ ﻋﻠﻮم و ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت - ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ , اسدزاده، حسن داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ ﺗﻬﺮان، واﺣﺪ ﻋﻠﻮم و ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت - ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ , دلاور، علي داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ ﺗﻬﺮان، واﺣﺪ ﻋﻠﻮم و ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت - ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ , درتاج، فريبرز داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ ﺗﻬﺮان، واﺣﺪ ﻋﻠﻮم و ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت - ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ
كليدواژه :
اشتياق , كمك‌طلبي , سرزندگي تحصيلي , خودكارامدي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف : در سال‌هاي اخير، از اشتياق تحصيلي به عنوان شاخص كيفيت دانشگاهي و يكي از اهداف آموزش عالي نام برده مي‌شود كه شناخت عوامل زمينه‌ساز آن ضروري به نظر مي‌رسد. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف مدل‌يابي علي اشتياق تحصيلي بر اساس خودكارامدي و كمك‌طلبي تحصيلي با ميانجي‌گري سرزندگي انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع همبستگي مبتني بر روش مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري را همه دانشجويان مقطع كارشناسي مجتمع آموزش عالي اسفراين در سال تحصيلي 96-1395 تشكيل دادند. نمونه پژوهش شامل 304 دانشجو (253 پسر و 51 دختر) بود كه به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. جهت سنجش متغيرهاي مورد نظر از مقياس‌هاي اشتياق تحصيلي Fredericks و همكاران، سرزندگي تحصيلي دهقاني‌زاده و حسين‌چاري، خودكارامدي تحصيلي Owen و Froman و مقياس كمك‌طلبي Patrick و Ryan استفاده گرديد. يافته‌ها: خودكارامدي تحصيلي و كمك‌طلبي تحصيلي تأثير مستقيم، مثبت و معني‌داري بر اشتياق تحصيلي داشتند. اين دو متغير از طريق سرزندگي تحصيلي، تأثير غير مستقيم، مثبت و معني‌داري بر اشتياق تحصيلي گذاشتند. سرزندگي تحصيلي به طور مثبتي اشتياق تحصيلي را پيش‌بيني كرد. در مجموع، سرزندگي تحصيلي نقش ميانجي‌گري را بين خودكارامدي تحصيلي، كمك‌طلبي تحصيلي و اشتياق تحصيلي دانشجويان ايفا نمود. نتيجه‌گيري: با تقويت خودكارامدي و كمك‌طلبي، مي‌توان به دانشجويان كمك كرد تا بر مسايل و مشكلات تحصيلي خود غلبه كنند و در نتيجه، موجب افزايش سرزندگي تحصيلي آنان شد و اين عوامل در كنار يكديگر شرايط ايجاد اشتياق تحصيلي دانشجويان را فراهم مي‌سازد.
چكيده لاتين :
Aim and Background: In the last few years, academic engagement has been known as the academic quality indicator and one of the goals of higher education, whose underlying factors must be identified. Therefore, the aim of this study was causal modeling of students' academic engagement based on academic self-efficacy and help-seeking with the mediation of academic buoyancy. Methods and Materials: This study was a correlational research based on structural equation modeling (SEM). The statistical population was all undergraduate students of Esfarayen Higher Education Complex, Esfarayen, Iran, in 2016-2017 academic year. The sample included 304 students (253 boys, 51 girls) who were selected using random cluster sampling. Academic Engagement Scale (Fredricks et al.), Academic Buoyancy Scale (Dehghanizadeh and Hosseinchari), Academic Self-efficacy Scale (Owen and Froman), and Academic Help-Seeking Scale (Ryan and Pintrich) were used to measure the intended variables. Findings: Academic self-efficacy and academic help-seeking had a direct, positive, and significant effect on academic engagement. Moreover, they had indirect, positive, and significant effect on academic engagement through academic buoyancy. Academic buoyancy could predict the student academic engagement positively. Overall, the finding suggested that academic buoyancy had a mediating role in the relationship between academic self-efficacy, academic help-seeking, and academic engagement. Conclusions: Enhancing self-efficacy and help-seeking in students helps them overcome their educational problems, and thus increases their academic buoyancy. These factors together provide the conditions for academic engagement.
