تأثير سايكودرام در بازتواني هيجاني بيماران مبتلا به اختلال دو قطبي نوع يك

The Effectiveness of Psychodrama on Emotional Rehabilitation of Patients with Bipolar I Disorder

زمينه و هدف : بازشناسي تظاهرات چهره‌اي هيجانات، جزء اصلي ارتباطات غير كلامي به شمار مي‌رود و نقص در اين توانايي، با ضعف در ارتباط اجتماعي همراه مي‌باشد. اختلال دو قطبي از جمله اختلالاتي است كه با اين نقص مشخص مي‌شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي تأثير سايكودرام در بازتواني هيجاني بيماران مبتلا به اختلال دو قطبي بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه تجربي به صورت پيش‌آزمون، پس‌آزمون و همراه با گروه شاهد انجام شد. با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند، 20 آزمودني كه توسط روان‌پزشك بر اساس ملاك‌هاي Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-5 th Edition (DSM-V)، تشخيص بيماري دو قطبي را دريافت كرده بودند، انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمايش طي 8 جلسه، تحت درمان سايكودرام قرار گرفت. نمرات پرسش‌نامه بازتواني هيجاني هر دو گروه قبل و پس از مداخله و در مرحله پيگيري شش ماهه جمع‌آوري و با استفاده از آزمون Repeated measures ANOVA تجزيه و تحليل گرديد. يافته‌ها: افزايش معني‌داري در نمرات مراحل پس‌آزمون و پيگيري در مقايسه با نمرات پيش‌آزمون گروه آزمايش مشاهده شد (73/0 = 2 h، 001/0 > P، 87/49 = (36و2) F). همچنين، يافته‌هاي بين گروهي بيانگر وجود تفاوت معني‌دار بين دو گروه آزمايش و شاهد بود (58/0 = 2 h، 050/0 > P، 32/5 = (18 و1) F). نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد كه سايكودرام در افزايش بازتواني هيجاني بيماران مبتلا به اختلال دو قطبي مؤثر مي‌باشد. بنابراين، به عنوان يك روش درماني تأثيرگذار براي اين بيماران توصيه مي‌شود.

Aim and Background: The main component of nonverbal communication is recognition of face expressions of emotions, and defect in this ability is associated with weakness in social communication. Bipolar disorder is a kind of disorder that is characterized by this defect. Thus, this study aimed to investigate the effect of psychodrama on emotional rehabilitation of patients with bipolar disorder. Methods and Materials: This experimental study was carried out through pre- and post-test by control group. Using purposeful sampling method, 20 subjects were selected who were diagnosed with bipolar disorder by the psychiatrist according to Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-5th Edition (DSM-5). Then, subjects were randomly assigned to two groups; experimental and control. The experimental group received 8 sessions of psychodrama treatment. The scores of the emotional rehabilitation questionnaire of both groups were collected before and after the intervention and in the follow-up period of 6 months, and then were analyzed by repeated measures of analysis of variance (ANOVA). Findings: A significant increase in the scores of post-test and follow-up in comparison with that of pre-test in experimental group (F(2,36) = 49.87, P < 0.001, 2 = 0.73). Also, the between-group results showed a significant difference between the experimental and control groups (F(1,18) = 5.32, P < 0.050, 2 = 0.58). Conclusions: It seems that psychodrama is effective in increasing the emotional rehabilitation of patients with bipolar disorder; so, it is recommended as an effective treatment for these patients.