پيش‌بيني افسردگي نوجواني بر اساس استرسﻫاي نوجواني، تابﺁوري، سبكﻫاي دلبستگي و روابط خانوادگي در دو گروه تك ﻓرزند و چند فرزند

Predicting the Adolescence Depression Based on Adolescence Stress, Resiliency, Attachment Style, and Family Relations among Two Groups of One-Child and Multi-Child

زمينه و هدف : امروزه نوجوانان تك ‌فرزند بخشي از جامعه را تشكيل مي‌دهند و اين سؤال در ذهن ايجاد مي‌شود كه آيا پيش‌بيني افسردگي در دو گروه تك ‌فرزند و چند فرزند بر اساس متغيرهاي پيش‌بين استرس، تاب‌آوري، سبك‌هاي دلبستگي و روابط خانوادگي، با هم تفاوت دارد؟ مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل كليه دانش‌آموزان تك فرزند و چند فرزند دبيرستاني بود. نمونه آماري مطالعه را 150 دانش‌آموز دختر و پسر شهر اصفهان از هر دو گروه تشكيل داد. داده‌ها به وسيله مقياس افسردگي نوجواني Kutcher (Kutcher Adolescent Depression Scale يا KADS)، پرسشﻧامه استرس نوجواني (Adolescent Stress Questionnaire يا ASQ)، مقياس تاب‌آوري Connor-Davidson (Connor-Davidson Resilience Scale يا CD-RISC)، پرسشﻧامه سبك دلبستگي Collins و Read و پرسشﻧامه روابط خانوادگي Olson و Barons جمع‌آوري گرديد و سپس با استفاده از ضريب همبستگي Pearson و رگرسيون گام ‌به ‌گام مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: در هر دو گروه، سبك دلبستگي اجتنابي، اضطرابي و استرس رابطه مثبت و معني‌داري را با افسردگي نشان داد (050/0 > P). ارتباط منفي و معني‌داري بين تاب‌آوري و افسردگي در گروه تك‌ فرزند وجود داشت (050/0 > P)، اما اين رابطه در گروه چند فرزند معني‌دار نبود. در هيچ كدام از گروه‌ها رابطه معني‌داري بين سبك دلبستگي ايمن و افسردگي مشاهده نگرديد و در نهايت، پيش‌بيني افسردگي بر اساس متغيرهاي پيش‌بين در گروه چند فرزند و تك ‌فرزند با هم متفاوت بود؛ به طوري كه تاب‌آوري و ارتباطات خانوادگي در بين تك ‌فرزندان، عدم ابتلا به افسردگي را پيش‌بيني كرد؛ در حالي كه در گروه چند فرزند، سبك دلبستگي اجتنابي ابتلا به افسردگي را پيش‌بيني نمود. نتيجه‌گيري: با توجه به متغيرهاي پيش‌بين پژوهش حاضر، تك ﻓرزندي و چند فرزندي در پيش‌بيني افسردگي تفاوت ايجاد مي‌كند.

Aim and Background: Today, one-child adolescents form a part of the society and this question comes to mind: Are there any differences in predicting depression between two groups of one-child and multi-child based on predictor variables of stress, resiliency, attachment styles, and family relations? Methods and Materials: This was a correlational study. The statistical population included all high school students from both one-child and multi-child families. The statistical sample included 150 boy and girl students from both groups in Isfahan, Iran. In order to collect data, Kutcher Adolescent Depression Scale (KADS), Adolescent Stress Questionnaire (ASQ), Connor-Davidson Resilience Scale (CD-RISC), Collins and Read’s Adult Attachment Scale (AAS), and Barnes and Olson’s Family Satisfaction Scale (FSS) were used. Data were analyzed using Pearson correlation coefficient and stepwise regression. Findings: In both groups anxious and avoidance attachment style and stress had a positive significant relationship with depression (P < 0.05). There was a negative significant relationship berween resiliency and depressiom in one-child group (P < 0.05), but this relationship was not significant in multi-child group. No significant correlation was found between secure attachment style and depression in both groups and finally, predicting depression based on predictor variables was very different between two groups; so that, family relations and resiliency predicted lack of depression in one-child group, but in multi-child group, avoidance attachment style predicted depression. Conclusions: Regarding the predictor variables of the present study, being one-child or multi-child makes a difference in predicting depression.