رابطه سبك هاي مقابله ديني و آمادگي نسبت به شرم و گناه با هيجان ابراز شده در اعضاي خانواده افراد با اختلالات رواني مزمن

اهداف اين پژوهش عبارت بودند از(1) بررسي رابطه آمادگي نسبت به شرم و گناه و سبك هاي مقابله‌اي ديني با شدت هيجان ابراز شده در اعضاي خانواده بيماران با اختلال رواني مزمن و (2) بررسي ارتباط افتراقي آمادگي شخصيتي نسبت به شرم و گناه با سبك هاي مقابله‌اي ديني. جامعه پژوهش خانواده هاي افراد با اختلالات رواني مزمن در شهر زنجان در نظر گرفته شدند و نمونه گيري به صورت دردسترس انجام شد. در نهايت 116 نفر براي شركت در اين مطالعه اعلام آمادگي كردند. از افراد خواسته شد به پرسشنامه‌هاي جمعيت‌شناختي، پرسشنامه عواطف خودآگاه، پرسشنامه خانواده (شاخص هيجان ابراز شده) و فرم كوتاه شده سبك‌هاي مقابله‌اي ديني پاسخ دهند. يافته هاي تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد از بين متغيرها، تنها سبك مقابله‌اي ديني مثبت، تغييرات مربوط به شدت هيجان ابراز شده را پيش بيني كرد. همچنين آمادگي شخصيتي براي تجربه  احساس گناه با سبك مقابله اي ديني مثبت رابطه مستقيم و با سبك مقابله اي ديني منفي رابطه معكوس داشت، در حاليكه آمادگي شخصيتي تجربه شرم با سبك مقابله‌اي ديني مثبت ارتباط معكوس، ولي با سبك مقابله‌اي ديني منفي رابطه مستقيم داشت. از لحاظ مولفه هاي هيجان ابراز شده در 71 درصد از خانواده ها شاخص انتقاد از عضو بيمار و در 59 درصد شاخص درگيري هيجاني بيشتر از ميزان طبيعي بود. تجربه شرم و گناه به عنوان يك مولفه شخصيتي كلي، تاثيري روي هيجان ابرازشده ندارد و يك علت احتمالي اين امر احتمالا به خاطر تاثير عوامل خطر اجتماعي مرتبط با اختلال هاي رواني مانند انگ انگاري اجتماعي است.