شيوه‌هاي بازنمايي مؤلف پنهان و خواننده پنهان در بررسي رمان گاوخوني و فيلم اقتباسي آن

مؤلف پنهان و خواننده پنهان از مؤلفه هاي الگوي ارتباط روايي است كه نقش برجسته اي در واكاوي و دريافت عناصر پنهان در متن ايفا مي كند؛ ازاين‌رو، بررسي آن در آثار هنري از لايه هاي زيرساختي روايت پرده برمي‌دارد و دريچه هاي تازه اي را به‌روي فهم مخاطب مي‌گشايد. افزون بر آن، نشان مي‌دهد كه كدام‌يك از رسانه هاي رمان يا فيلم، بهتر توانسته است گره هاي رسانه هم‌عرض خود را در جهت فهم بهتر مخاطب باز كند. رمان گاوخوني و فيلم اقتباسي آن نيز از جمله آثاري اند كه پيرنگ ارائه‌شده در آنها، نه علّي و معلولي، بلكه دروني و سيال است. مخاطب در چنين فضايي بايد با رمزگشايي از نشانه هاي متني به بررسي چگونگي شكل گيري نگاه و ذهنيت شخصيت ها بپردازد. اقتباس افخمي از رمان گاوخوني اقتباسي كاملاً وفادار است و همه عناصر داستان در فيلم هم عيناً تكرار شده اند، اما افخمي از اين عناصر در جهت ارائه مفاهيم ايدئولوژيك مورد نظر خود سود جسته است. تكرار يكي از اين شيوه هاست كه هم نويسنده و هم كارگردان از آن براي انتقال مفاهيم به مخاطب استفاده كرده اند. اين پژوهش قصد دارد با روش توصيفي‌ـ تحليلي و رويكرد روايت‌شناختي و ميان‌رشته اي، به بررسي و تحليل شيوه‌هاي بازنمايي مؤلف پنهان و خواننده پنهان در دو رسانه رمان و فيلم بپردازد و ازآنجاكه نويسنده و خواننده هر عصري به درون اثر پرتاب مي شوند و مطابق انتظاراتشان معاني تازه‌اي كشف مي كنند، در اينجا نيز معاني تازه اي از متن روايي گاوخوني و فيلم اقتباسي آن براي مخاطب آشكار مي‌شود.