بهبود عملكرد پروتكل ODMRP با استفاده از تحليل سطح توان سيگنال دريافتي

شبكه‌هاي سيار موردي نوع خاصي از شبكه‌هاي بي سيم مي‌باشند كه به لحاظ داشتن ويژگي‌هايي مانند عدم نياز به مديريت مركزي، عدم نياز به زيرساخت و نيز قابليت تحرك پذيري بالا موردتوجه خاص قرارگرفته‌اند و در مواردي كه ايجاد زيرساخت ارتباطي مقرون ‌به ‌صرفه نيست مانند اجلاس‌ها و همايش‌ها و يا عملاً غيرممكن است مانند جنگ‌ها و ارتباطات بعد از سوانح طبيعي مي‌توانند مورد استفاده قرار بگيرند. پروتكل‌هاي مسيريابي متعددي براي اين شبكه‌ها پيشنهاد گرديده است. يكي از پروتكل‌هاي معروف و پركاربرد در شبكه‌هاي سيار موردي پروتكل ODMRP است. در اين مقاله در ابتدا به بررسي كلي اين پروتكل مسيريابي پرداخته شده و سپس به ارائه يك روش جديد مسيريابي در اين پروتكل به‌منظور افزايش راندمان آن خواهيم پرداخت. در پروتكل ODMRP انتخاب مسير بهينه بر اساس كوتاه‌ترين مسير صورت مي‌پذيرد. در ارتباطات بي‌سيم و با فاصله گرفتن گره‌ها از يكديگر سطح سيگنال دريافتي ضعيف شده و ممكن است باعث از دست رفتن اطلاعات گردد و كوتاه‌ترين مسير كه بر اساس تعداد هاپ كمتر عمل مي‌كند كارايي خود را از دست مي‌دهد. در پروتكل پيشنهادي انتخاب مسير بر اساس سطح توان سيگنال دريافتي صورت مي‌پذيرد. نتايج شبيه‌سازي نشان‌دهنده عملكرد مطلوب‌تر پروتكل پيشنهادي با كاهش 30 درصدي در سربار كنترلي و افزايش 10 درصدي در تحويل بسته نسبت به پروتكل اصلي است.