بررسي تاثير نانوذره و بالك اكسيد روي بر بيان ژن‌هاي پراكسيداز و دلتا -1پرولين-5-كربوكسيلات سنتتاز و فعاليت آنزيم پراكسيداز و محتواي پرولين در گياه‫چه‌هاي ازمك

هدف: ارزيابي تاثير نانوذره اكسيد روي در مقايسه با اثرات فرم بالك آن بر فعاليت آنزيم پراكسيداز، بيان ژن پراكسيداز، محتواي پرولين و بيان ژن آنزيم 1-پرولين-5-كربوكسيلات سنتتاز (P5CS) در گياهچه هاي ازمك. مواد و روش‏ها: گياه چه هاي ازمك با سه تكرار مستقل و در قالب طرح كاملاً تصادفي بمدت 7 روز در حضور غلظت‌هاي مختلف اين ذرات رشد كردند، سپس پارامترهاي مذكور اندازه گيري شدند. نتايج: درحالي‏كه فعاليت آنزيم پراكسيداز در تيمار با ذرات نانو و بالك به‫ترتيب در حضور غلظت هاي بالاتر از 50 و 100 ميلي‫گرم بر ليتر نسبت به نمونه شاهد به‏طور معني داري افزايش نشان داد، بيان ژن پراكسيداز در آن‏ها مشابه نمونه شاهد بود. از طرف ديگر، محتواي پرولين گياهچه‌هاي تيمار شده، هماهنگ با افزايش غلظت نانو ذره در محيط در مقايسه با نمونه شاهد به‏طورمعني داري افزايش يافت، درحالي‏كه تفاوت معني‏داري در بيان ژن P5CS در تيمارهاي مختلف نسبت به نمونه شاهد مشاهده نشد. در گياهچه‫هاي تيمار شده با فرم بالك، محتواي اين اسيد آمينه تا غلظت 100 ميلي‏گرم بر ليتر به‏طور معني داري افزايش و در غلظت‏هاي بالاتر از 250 ميلي‏گرم بر ليتر به‏صورت معني داري نسبت به نمونه شاهد كاهش نشان داد. بيان ژن P5CS درگياهچه‫ هاي تيمار شده با فرم بالك نيز تا غلظت 500 ميلي‏گرم بر ليتر مشابه نمونه شاهد بود و در حضور بالاترين غلظت اين ذره به‏صورت معني داري كاهش نشان داد. نتيجه گيري: از مجموع نتايج چنين به‏نظر مي رسد كه نانوذره اكسيد روي نسبت به فرم بالك تاثير كمتري بر پارامترهاي ذكر شده داشته است كه احتمالا به‏دليل آزاد شدن كمتر يون روي تحت اين شرايط باشد.