تاثير ميزان آسيب ديدگي توده سنگ بر پايداري تونل هاي با پوشش بتني بر اساس معيار مور-كولمب

روش چالزني و آتشباري يكي از عمومي‌ترين روش‌هاي حفاري تونل ها و معادن در سراسر جهان است. اگر چه روش چال و انفجار از لحاظ فني پيشرفت قابل ملاحظه‌اي كرده است، ولي به هر حال اين روش با مشكل از رفتن كيفيت توده سنگ وتشكيل ناحيه آسيب ديده با پارامترهاي مقاومتي و سختي كاهش يافته روبروست. در روشهاي سنتي تحليل تونل ها براي استخراج پارامترهاي سختي و مقاومتي هوك و براون از مقدار ضريب به هم خوردگي D واحدي براي كل توده سنگ استفاده مي‌شود. بر اساس اين روش پايداري توده سنگ دست پايين تخمين زده مي‌شود. در واقع ناحيه آسيب ديده ناشي از انفجار با ضخامت محدود در طراحي و تحليل پايداري تونل ها از اهميت بالاي برخوردار است. در اين مقاله رفتار يك تونل در شرايط آسيب ديدگي مختلف بررسي مي‌شود. در اين ارتباط يك روش حل بسته ارائه خواهد شد. اين روش تحليل براي يك تونل حفاره شده در توده سنگ الاستوپلاستيك ترد با معيار گسيختگي موركولمب ارائه مي‌شود. فرض مي‌شود كه ناحيه آسيب ديده استوانه اي شكل با ضريب به هم خوردگي D باشد. نتايج به دست آمده از روش ارائه شده نشان مي‌دهد كه تأثير تغيير پارامترهاي توده سنگ در ناحيه پلاستيك و الاستيك بر پايداري تونل مي تواند قابل ملاحظه باشد.