پيش بيني نشست سطح زمين در تونل كم عمق تونل خط دو متروي كرج

يكي از مسائل مهم در تونل هاي مترو شهري، تحليل پايداري تونل، پيش بيني ميزان نشست سطح زمين و تعيين يك ضريب اطمينان مناسب است كه منجر به تامين پايداري در حين عمليات حفاري و در زمان بهره برداري از سازه مورد نظر مي شود. در تحقيق حاضر به بررسي ميزان نشست سطح زمين ناشي از حفر تونل خط دو مترو كرج، به روش عددي تفاضل محدود با استفاده از نرم افزار FLAC ۳D پرداخته شده است. ابتدا با استفاده از داده هاي موجود در دو بخش از مسير تونل كه از نظر خصوصيات زمين شناسي متفاوت بوده اند، مدل سازي عددي نشست انجام و نتايج تحليل با داده هاي ابزاربندي مقايسه شد. چون اين نتايج قرابت خوبي با نتايج واقعي داشت، ميزان نشست سطح زمين در بخشي از مسير تونل كه از لحاظ زمين شناسي و سازه هاي سطحي در حالت بحراني قرار داشت بررسي شد. اين تحليل نشان داده است كه پيش بيني نشست در ناحيه با خاك مناسب توسط نرم افزار حدودا 6.7 ميلي متر و در ناحيه با خاك سست ۳۷ ميلي متر بوده كه با نتايج واقعي رفتارنگاري و ابزار دقيق در حين اجراي پروژه همخواني دارد. همچنين كاهش طول گام حفاري از ۷۵ به ۵۰ سانتي متر موجب كاهش ۱۰ ميلي متري نشست شده است. خسارت ناشي از نشست براي حدود فواصل ايستگاه ها تحليل و بررسي شده است. در پايان، آناليز حساسيت روي نشست سطح زمين براي پارامترهاي ژئومكانيكي خاك از قبيل نسبت تنش هاي افقي به قائم، زاويه اصطكاك داخلي خاك، چسبندگي خاك، مدول الاستيسيته و نسبت پواسون مورد بررسي قرار گرفته شده است كه نتايج نشانگر كاهش ميزان نشست با افزايش مقدار اين پارامترها است.