تدوين وضعيت توسعه فضايي در شهرستان رشت با تاكيد بر الگوي راهبرد توسعه منطقه‌اي (RDS)

توسعه فضايي به چگونگي و كيفيت قرارگيري اجزا منطقه- خطوط، سطوح و نقاط شكل دهنده سازمان فضايي مي پردازد. بر اساس مستندات موجود توسعه فضايي يكي از بازوان قوي و قدرتمند جهت بروز و ظهور قابليتهاي هر منطقه است. استراتژي توسعه منطقه اي (RDS) به منظور از بين بردن اختلاف ساختاري منطقه اي و ايجاد فرصت برابر براي تمامي مناطق و اصلاح سازمان فضايي طرح گرديده است. هدف اين پژوهش بررسي وضعيت توسعه فضايي شهرستان رشت با تاكيد بر الگوي راهبرد توسعه منطقه اي مي باشد. دستيابي به هدف مد نظر از طريق شناسايي نقاط قوت و ضعف دروني و بيروني شهرستان در زمينه توسعه فضايي صورت گرفت. مهم ترين قوت، حوزه نفوذ و كاركردهاي منطقه اي گسترده برخورداري از شبكه هاي زيربنايي نسبتا قوي با امتياز 0.45؛ مهم ترين ضعف، وجود رقابت شديد و نابرابر براي كاربري هاي مسكوني، كشاورزي، صنعتي، خدماتي و وجود محدوديت هاي اكولوژيكي در جهت توسعه ي فعاليت هاي صنعتي، مسكوني و ... با امتياز 0.23؛ مهم ترين فرصت، فراهم بودن بستر مناسب براي فعاليت هاي تجاري و خدمات بازرگاني و نقش پذيري در اقتصاد ملي و به لحاظ نزديكي مسافت به پايتخت به عنوان بزرگ ترين بازار مصرفي كشور با امتياز 0.58 و نهايتا مهم ترين تهديد، آشفتگي فضايي ناشي از استقرار نامناسب جمعيت و فعاليت در منطقه با امتياز 0.32 بوده است. با مطالعه اسناد بالادست و نظرات كارشناسي با استفاده از مدل سوات و ماتريس برنامه ريزي استراتژيك كمي (QSPM) به ارائه اولويت راهبردي توسعه منطقه پرداخته شده است. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه؛ شهرستان رشت به شدت دچار تمركزگرايي و رشد ناموزون و عدم توسعه فضايي متناسب و متعادل در استان مي باشد كه اين امر در سلب توان رقابت پذيري مناطق اطراف و واگذاري برخي از وظايف و اختيارات شهرستان به نواحي اطراف بسيار موثر است. همچنين با توجه به قرارگيري منطقه مورد مطالعه در موقعيت رقابتي، استراتژي توسعه روابط اقتصادي و تجاري با كشورهاي حاشيه خزر بيشترين امتياز را بين استراتژي هاي برآمده از موقعيتهاي چهارگانه كسب كرده است.