بررسي شاخص‌هاي مزيت نسبي در راستاي توسعه صادرات محصولات كشاورزي استان اصفهان

ارزش افزوده بخش كشاورزي در كشور همواره سهم قابل توجهي از توليد ناخالص داخلي را به خود اختصاص داده است، از اين‌رو بررسي مزيت نسبي صادرات محصولات اين بخش ضروري به نظر مي‌رسد. با توجه به موقعيت اقليمي و جغرافيايي استان اصفهان و استعداد اين منطقه در توليدات محصولات كشاورزي، پژوهش حاضر بر آن است تا مزيت نسبي صادرات محصولات كشاورزي را در استان اصفهان مورد بررسي قرارداده و با استفاده از شاخص‌هاي RCA، RSCA و مزيت نسبي به تحليل مزيت نسبي محصولات كشاورزي استان اصفهان در طول دوره 1395-1391بپردازد. نتايج نشان داد كه استان اصفهان در محصولات زراعي، يونجه و سبزيجات گلخانه‌اي به ترتيب با مزيت نسبي 30/26 و 22/31 در جايگاه بالا قرار گرفته‌اند و در محصولات باغي به، انار و سيب با 7/28، 3/79 و 3.45 بالاترين مزيت نسبي را به خود اختصاص داده است. همچنين استان اصفهان نسبت به خاورميانه در محصولات زراعي خربزه و چغندرقند به ترتيب با مزيت نسبي 8.54 و 5.48 در جايگاه بالا قرار گرفته‌اند و در محصولات باغي محصول به با مزيت نسبي 72.97 بالاترين مزيت نسبي را به خود اختصاص داده است. و در نهايت استان اصفهان نسبت به جهان در محصولات زراعي خربزه و ذرت‌علوفه‌اي به ترتيب با مزيت نسبي ۶۰/۱۴ و ۰۷/۶ در جايگاه بالا قرار گرفته‌اند و در محصولات باغي محصول بادام و سيب با مزيت نسبي 19.20 و 79.17 بالاترين مزيت نسبي را به خود اختصاص داده است. پيشنهاد مي‌شود كه در محصولاتي كه استان اصفهان داراي مزيت نسبي نمي‌باشد موانع و مشكلات آن بررسي تا در صورت امكان زمينه افزايش مزيت نسبي اين محصولات فراهم گردد.