مردم‌پسندي در يادمان‌هاي شهيد؛ ارزيابي موفقيت اجتماعي طرح‌هاي بنياد شهيد

آثار و بناهاي يادماني در ارتباط با جنگ و شهادت در دهه‌هاي اخير به انواع مختلف در منظر شهرهاي ايران تأثيرگذار بوده است. اگرچه ايجاد بناهاي يادماني در ايران سابقه‌اي طولاني و پيشينه‌اي غني دارد، اما تنوع رويكردها و الگوهاي ايجاد چنين مناظري در دوران مدرن و تلاش‌هايي كه براي ايجاد نوآوري در اين طرح‌ها صورت گرفته، به توليد آثار مختلفي انجاميده كه در بسياري موارد پاسخگوي نيازها نبوده‌اند. در اين مقاله تلاش شده است با بررسي تلاش‌ها و برنامه‌هاي بنياد شهيد و امور ايثارگران الگوها و رويكردهايي كه از موفقيت بيشتري در ابعاد مختلف كاركردي، هويتي و زيبا شناسانه طرح برخوردار هستند، شناسايي شوند. بدين منظور پس از مطالعه نمونه‌هاي مختلف با روش تحقيق توصيفيتحليلي و با استفاده از مطالعات اسنادي و شناخت شيوه‌هاي طراحي آثار يادماني، اين شيوه‌ها بر اساس معيارهاي عام طراحي، اهداف طرح و ويژگي‌هاي بناهاي يادماني و با نظرسنجي از متخصصين حوزه‌هاي مربوطه تحليل و ارزيابي شدند. بررسي اين نتايج، نكات قابل‌توجهي را در ارتباط با رويكردها و ميزان موفقيت تلاش‌ها در ايجاد مناظر يادماني شهري نمايان ساخته و نشان مي‌دهد كه مؤلفه‌هاي مخاطب محوري، خاطره‌انگيزي و ارتباط با فعاليت‌هاي روزمره، از مهم‌ترين عوامل موفقيت طرح‌هاست.