كليدواژه :
پايداري , منظر پايدار , پايداري اكولوژيك , زيبايي‌شناسي , اكولوژي
چكيده فارسي :
يكي از چالش‌هاي پيش روي توسعه پايدار، دستيابي به الگوهايي براي تعامل پاينده ميان محيط‌هاي انسان‌ساخت و طبيعت پيرامون است. علم پايداري در تلاش است مجموعه‌اي از مفاهيم و دستورالعمل‌ها ارائه نمايد كه به تعامل بهتر اين دو منجر شود. آنچه امروزه به‌عنوان منظر پايدار مطرح مي‌گردد، بر سه اصل تأكيد دارد: پايداري اكولوژيك، پايداري اجتماعي و پايداري اقتصادي. در اين دسته‌بندي عموماً جنبه زيبايي‌شناسي در پايداري در نظر گرفته نمي‌شود و يا آنكه به‌عنوان امري فرعي تلقي مي‌گردد. بااين‌حال به نظر مي‌رسد منظر به‌عنوان پديده‌اي فرهنگي، براي دستيابي به پايداري به مفاهيمي فراتر از صرفاً اكولوژيك نياز دارد. چنانچه جنبه زيبايي‌شناختي يك اثر قادر است با تأثير بر عواطف فردي به آگاهي بخشي در جهت افزايش پايداري محيطي منجر شود. اين مقاله در پي آن است كه به بررسي نسبت مقوله زيبايي‌شناسي با پايداري و جايگاه آن در رسيدن به منظر پايدار بپردازد. با توجه به آنكه اين پژوهش در پي بررسي معيارهايي كيفي و آناليز و نتيجه‌گيري از آن است، روش تحقيق، تحليل محتوا گزيده شد. در اين جستار ابتدا رويكرد پايداري و تأثير آن بر ارتباط انسان و طبيعت معرفي مي‌گردد سپس به بيان مفاهيم زيبايي‌شناسي و ضرورت تدوين اصول زيبايي‌شناسي پايداري مي‌پردازد. در پايان، اين نوشتار چهار اصل بنيادين را براي تدوين زيبايي‌شناسي پايدار معرفي مي‌نمايد و نمونه‌هايي عملي از به كار گرفته شدن آن‌ها در مناظر پايدار به دست مي‌دهد.
