عنوان مقاله :
برخورد شهر با ساحل: بررسي طرح احياي محدوده حفاظتي بارانگارو
پديد آورندگان :
ابرقويي فرد ، حميده دانشگاه تهران، پرديس هنرهاي زيبا - گروه معماري منظر
كليدواژه :
منظر طبيعت‌گرا , پيتر واكر , محدوده حفاظتي بارانگارو , شهر سيدني
چكيده فارسي :
فرم شهر تبلور رابطه تاريخي انسان با محيط طبيعي‌اش و منظر شهر حاصل ادراك انسان از اين بستر تعاملي با طبيعت است. در اين ديدگاه قرائت لايه‌هاي تاريخي و طبيعي منظر و نحوه تأثيرگذاري انسان بر آن‌ها، فرصت شناخت و در مرحله بعدي بيان دوباره آن در قالبي تكامل‌يافته‌تر را در اختيار ما قرار مي‌دهد. شهر سيدني در كشور استراليا از نمونه‌هاي قابل‌توجه شكل‌گيري شهر در مجاورت دريا است. طرح احيا دماغه بارانگارو، متأثر از رابطه تاريخي شهر سيدني و دريا، به‌عنوان زيرمجموعه‌اي از ارتباط انسان با طبيعت شكل‌گرفته و شامل احيا شكل طبيعي دماغه در دوران پيش از صنعت، به شكلي نمادين است. اقدامات صورت گرفته در اين راستا متشكل از بازنويسي ويژگي‌هاي تاريخي سايت به لحاظ عيني نظير ويژگي‌هاي مورفولوژيكي بستر طبيعي و به لحاظ ذهني نظير احياي فرهنگ بومي است. اگرچه پيشينه صنعتي دماغه بارانگارو بخشي از تكامل آن را از يك لبه طبيعي متعلق به قبايل بومي استراليا تا يك لبه صنعتي متعلق به سيدني قرن 21 تشكيل مي‌دهد، اما نبايد اين نكته را فراموش كرد كه هدف منظر شهري دموكراتيزه ساختن فضاهاي عمومي با تكيه‌بر ماهيت پوياي منظر است. اگر نوع تعامل موردنياز توسط ساكنان سيدني در اين دوره از زمان، فضايي براي پيوند شهر با طبيعت رها از ويژگي صنعتي بندرگاه‌هاي آن باشد كمرنگ ساختن لايه‌هاي صنعتي در لواي رويكرد طبيعت‌گراي معمار منظر، قابل توجيه خواهد بود. اين عقب‌گرد تاريخي به مورفولوژي سايت در دوران پيشاصنعت، امكان ارتباط دوباره شهروندان با لبه طبيعي شهر را فراهم مي‌آورد كه ختم شدن شبكه شهري به مفري طبيعي به‌جاي امتداد بدون انقطاع و نفس‌گير بافت شهري و صنعتي سيدني از نتايج كلي آن است. در اين پروژه با شرايط طبيعي فراهم‌شده نظير احياي پوشش گياهان بومي و مرفولوژي در قالب سنگ‌فرش‌هاي ماسه سنگي و نيز احياي فرهنگ طبيعت‌گراي اقليت بومي، هويت شهري سيدني علاوه بر يك شهر بندرگاهي و صنعتي به پيوندگاه طبيعت و صنعت، بتن و ماسه‌سنگ، فرهنگ بومي و فرهنگ مدرن، و به‌طوركلي پيوند جامعه با تاريخ در قالب منظر طبيعت‌گرا ارتقا مي‌يابد.
