منظر شفابخش؛ تحليل طراحي منظر بيمارستان فيونا استنلي

در دنياي مدرن كه اكثر فضاهاي درماني تنها به تكنولوژي و پيشرفتِ متدهاي پزشكي متكي است، طبيعت و نقش آن به عنوان عاملي مؤثر بر درمان و سلامتي انسان كمتر مورد توجه قرار گرفته و در نتيجه محوطه بيمارستان‌ها به فضاهايي خشك و بي‌روح تبديل شده است. پروژه بيمارستان فيونا استنلي در غرب استراليا، يكي از نمونه‌هاي موفق در طراحي منظر با رويكرد شفابخش در استراليا به شمار مي‌آيد. اين مقاله درصدد معرفي تحليلي و تبيين رويكردهاي حاكم بر طراحي يكي از بزرگ‌ترين و مهم‌ترين پروژه‌هاي استراليا است. براي تهيه آن به منابع مختلف ازجمله مقالات درزمينه طراحي فضاهاي درماني و شفابخش، استناد شده است. در بررسي اين پروژه اين سؤال مطرح مي‌شود كه مهم‌ترين ويژگي‌هاي منظر شفابخش كه در بيمارستان فيونا استنلي به عنوان يك نمونه موفق و معاصر وجود دارد، چيست؟ راهكارها در طراحي و ايجاد منظر شفابخش در اين مجموعه فراتر از يك ايده فرماليستي و صرفاً توجه به ويژگي‌هاي عيني سايت است و ظرفيت آن را دارد به عنوان يك ايده منظرين واحد در نظر گرفته شود. اين امر موجب ايجاد بستري مناسب براي هم‌زيستي سازگار بين زندگي انسان و ديگر گونه‌هاي حياتي مي‌شود كه همه از منابع مشتركي براي ادامه حيات خود استفاده مي‌كنند. در اين پروژه براي ايجاد منظري شفابخش، با توجه به ويژگي‌هاي زمينه و الگوي رفتاري انسان‌ها، منظر به عنوان يك رويكرد كل‌نگر، در طراحي و برنامه‌ريزي مورد توجه قرار گرفته است. همچنين اقداماتي مانند تعريف مقياس انساني براي فضاها، ايجاد فضاهاي يكپارچه و متنوع، منظر بومي آشنا با استفاده از طراحي‌هاي مفهومي و چشم‌اندازهاي طبيعي، ساختار كلي بيمارستان فيونا استنلي را شكل داده است. تجربه‌هاي تاريخي نيز نشان مي‌دهد طبيعت سبز، نور خورشيد و هواي تازه از ملزومات شفابخشي در محيط‌هاي درماني محسوب مي‌شود. به همين دليل يكي از راهكارهاي مهم در راستاي ارتقاء كيفيت محيط مراكز درماني، ايجاد ارتباط بيمار با طبيعت است.