زندگي روزانه در خيابان‌

تجربه فضا در خلال زندگي روزمره بر پايه ويژگي‌هاي آن مقوله‌اي است كه منجر به نحوه شناخت و ارزيابي كاربران در فضا مي‌شود. به منظور بررسي اين تجربه در فضاي خيابان و شناخت ويژگي‌هاي مشترك بين خيابان‌هاي مطلوب كه آن‌ها را براي كاربران جذاب و مطلوب مي‌سازد خيابان آزادي حد فاصل ميدان انقلاب تا اكباتان به ‌عنوان فضايي كه علي‌رغم اهميت كالبدي و موقعيت آن فاقد كيفيت لازم براي حضور پياده است و خيابان‌هاي خيام در قزوين و خيابان مطهري در رشت كه بر پايه مصاحبه با شهروندان در تحقيقات قبلي از جذابيت لازم جهت حضور در مكان برخوردار هستند، انتخاب شده‌اند. هدف اين تحقيق مقايسه بين دو فضاي اخير و محور آزادي است تا بتوان به اين پرسش پاسخ داد كه تفاوت كيفي اين فضاها مربوط به كدام يك از متغيرهاي تحقيق است. متغيرهاي مورد مطالعه در اين تحقيق مبتني‌بر سه مؤلفه مطالعه «فينشتين» بر عدالت در فضا شامل تنوع، برابري و دموكراسي و مؤلفه‌هاي مطالعه «لينچ» درباره عوامل مطلوبيت فضاي شهري شامل دوام، معنا، تناسب، دسترسي، اختيار، عدالت و كارايي هستند. نتايج حاكي از آن است كه آنچه توانسته خيابان‌هاي مطهري و خيام را به فضاهايي مطلوب مبدل سازد، عامل دوام و كارايي فضاست كه زمينه‌ساز حمايت فضا از زندگي روزمره افراد است.