جايگاه نشانه‌ها در تقويت حس مكان در باغ ايراني

ظهور اسلام در ايران و ساير نقاط جهان، با پيام‌هايي مبني‌بر برابري انسان‌ها ، آزادي عقيده و... همراه بود كه به شدت مورد استقبال و پذيرش جوامع طبقاتي و تحت فشار آن دوران قرار گرفت. هنرمندان مسلمان به‌واسطه ‌اين ايدئولوژي جديد، تحولي عظيم در هنر و معماري به وجود آوردند كه بيشتر در مفاهيم، زبان و بيان، اصول و صفات و مرتبط ساختن هرچه بيشتر اين مفاهيم با قرآن، دستورات اسلام و سنن پيامبر بوده است. مهم‌ترين مفهومي‌كه با ورود اسلام باعث تحولي عظيم در باغ‌سازي شد، مفهوم بهشت است.براساس آموزه‌هاي دين اسلام، گياهان از ارزش و اهميت ويژه‌اي برخوردار هستند تا جايي كه در قرآن، بهشت بهترين مكاني است كه به انسان‌هاي پرهيزگار وعده داده شده و به ‌صورت باغي پوشيده از گياهان توصيف شده است. اين مفهوم (بهشت) تحولي عظيم در باغ‌سازي ايراني بعد از اسلام ايجاد كرد. اين مقاله بر آن است به چگونگي تجسم بهشت در باغ ايراني و استفاده از سمبل‌ها و نشانه‌ها در جهت تقويت حس مكان باغ به عنوان تمثيلي از بهشت اخروي بپردازد. در اين راستا از روش تحقيق توصيفيتحليلي و روش جمع‌آوري اطلاعات به شيوه كتابخانه‌اي استفاده شده است.