سنجش الگوي حضور مشترك در فضاهاي نوين جمعي (مورد پژوهي : مجتمع تجاري كوروش)

در طول تاريخ، فضاي شهري به عنوان مكان ملاقات در سطوح مختلف براي شهروندان عمل كرده است. در اين مكان‌ها مردم با يكديگر ملاقات مي‌كردند، از اخبار مطلع مي‌شدند و براي ازدواج برنامه‌ريزي مي‌كردند. همچنين علاوه‌بر خريد و فروش كالا، هنرمندان خياباني مردم را سرگرم مي‌كردند. برگزاري مراسم مختلف و رويدادهاي بزرگ و كوچك، خواندن اعلاميه‌ها به صورت عمومي، و پيگيري مجازات‌ها از ديگر رخدادهايي بود كه در فضاهاي شهري اتفاق مي‌افتاد. اما امروز اين فضاهاي اجتماعي در حال كاهش هستند و جاي خود را به فضاهاي نوين جمعي داده‌اند كه در شهرها در حال ساخته شدن هستند. بنابراين اطمينان حاصل كردن از اينكه اين فضاها براي شكل دادن تعاملات انساني به درستي عمل مي‌كنند از اهميت بالايي برخوردار است. هدف اين مقاله معرفي روش‌هاي جديدي براي درك و مدل‌سازي رفتارهاي انساني (عامل‌ها) و الگوهاي حضور مشترك در فضاهاي نوين جمعي است.متأسفانه در حال حاضر در طرح‌هاي شهري كشور، از روش‌هاي مناسبي براي درك و پيش‌بيني الگوهاي حضور مشترك در فضاهاي همگاني استفاده نمي‌شود، به همين‌ منظور در اين نوشتار دو روش چيدمان فضايي و داده‌هاي تلفن همراه بر پايه تئوري مدل‌سازي عامل‌مبنا بررسي شدند و نقش آنها در درك الگوهاي حضور مشترك بيان شده است. سپس به عنوان نمونه مورد پژوهش، مركز خريد كوروش با استفاده از اين دو روش مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان مي‌دهد قسمت جنوبي اين مجموعه ظرفيت بالاتري براي رويدادها و تجمعات اجتماعي دارد و همچنين ساعت اوج بار ترافيك انساني در اين مجموعه ساعت 7 بعدازظهر است. شلوغ‌ترين روزها در هفته، پنجشنبه‌ها و جمعه‌ها و روزهاي ابتدايي و انتهايي ماه شلوغ‌ترين روزهاي ماه هستند. در انتها نتيجه گرفته شد اين روش‌ها مي‌توانند مسير تصميم‌سازي براي داشتن كيفيت زندگي بالاتر از طريق ارتقاي فضاهاي نوين جمعي را روشن سازند.