بازسازي شرايط اقليمي دوره‌هاي يخچالي پليوستوسن الوند همدان بر اساس شواهد ژئومورفولوژي

New Title and Abstract

تغييرات اقليمي پليوستوسن توجه به زمان وقوع و نقش آن در شكل گيري چشم اندازهاي فعلي كره زمين، از اهميت ويژه اي برخوردارند. با استفاده از نقشه هاي توپوگرافي، زمين شناسي، تصاوير ماهواره اي و بازديدهاي متعدد ميداني شواهد ژئومورفولوژيكي تغييرات آب وهوايي پليوستوسن فوقاني در توده الوند شناسايي گرديد. ازجمله شواهد ژئومورفولوژيكي تغييرات آب و هوايي پليوستوسن فوقاني مي توان به آثار كاوشي سيرك ها و دره هاي يخچالي، مواريث تراكمي مانند سنگ هاي سرگردان اشاره كرد. بر اساس بررسي هاي ميداني، آثار مورفولوژيكي كاوشي يخچال در دامنه شمال شرقي الوند از ارتفاع بالاي 2000 متر و در دامنه هاي جنوب غربي از ارتفاع 1700 متر به بالا به خوبي قابل تشخيص و تفكيك است. آثار تراكمي يخچالي موجود در منطقه به اندازه اي بزرگ است كه حتي الامكان حمل آن ها در حالت سيلابي شديد در دوره هاي باراني گذشته قابل تصور نيست. با برآورد و استفاده از روابط گراديان دمايي (دما- ارتفاع) و بارشي (بارش- ارتفاع) و ارتفاع برف مرز كواترنري الوند (سه روش رايت، شيب- جهت و ضريب خميدگي) ، نقشه هم دما وهم بارش دوران چهارم ترسيم شد. بررسي هاي صورت گرفته حاكي از آن است كه در آخرين دوره يخچالي دمابا توجه به استفاده از روش تركيبي برآورد برف مرز، 9/26 درجه سانتيگراد سردتر و ميزان بارش 317ميلي متر بيشتر از زمان كنوني بوده است. وجود سنگ هاي سرگردان نشان گر اين است كه؛ زبانه هاي يخچالي تا ارتفاعي كه اين سنگ ها وجود دارند،پيشروي كرده اند (دامنه شمال غربي 1780 و دامنه جنوب شرقي 1680 متري).