مقايسه اثربخشي رفتاردرماني شناختي (CBT) و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر اضطراب و افسردگي مادران نوزاد نارس

Comparison of the Effectiveness of Cognitive Behavioral Therapy (CBT) and Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on Anxiety and Depression in Premature Infants Mothers

اضطراب و افسردگي پس از زايمان شرايط زيان باري است كه نه‌تنها مادران بلكه نوزاد آنان را به‌صورت منفي تحت تأثير قرار مي‌دهد. از اين رو اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي درمان‌هاي روان‌شناختي در كاهش مشكلات مذكور در مادران در معرض خطر اجراشده است. پژوهش حاضر كار آزمايي باليني تصادفي با گروه كنترل بود. پس از ارزيابي 75 مادر كه نوزادشان در بخش مراقبت ويژه نوزادان بستري بودند، 45 مادر كه ميزان اضطراب و افسردگي آن‌ها بالاتر از نقطه برش بوده و شرايط لازم را داشتند شناسايي و سپس به‌صورت تصادفي در سه گروه 15 نفري، دو گروه مداخله و يك گروه كنترل اختصاص يافتند. براي گروه مداخله اول، درمان CBT و گروه مداخله دوم، درمان ACT در 8 جلسه اجرا شد و گروه كنترل، مراقبت معمول را دريافت كردند. جهت تعيين تأثير برنامه مداخله‌ها، با استفاده از آزمون اضطراب زانك و آزمون افسردگي ادينبورگ، پيش‌آزمون و پس‌آزمون برگزار شد. نمرات گروه‌هاي مداخله در مقايسه با گروه كنترل در مقياس اضطراب و افسردگي در پس‌آزمون تغييرات معني‌دار داشت. افسردگي و اضطراب پس از مداخلات، كاهش يافت و اندازه اين كاهش در گروه ACT بيشتر بود. با توجه به نتايج، درمان ACT در كاهش اضطراب و افسردگي مادران تأثير بيشتري نسبت به درمان CBT دارد و استفاده از رويكرد ACT و لزوم همكاري پرستاران و پزشكان با روانشناسان براي انجام مداخلات ضروري به نظر ‌مي‌رسد.

Postpartum anxiety and depression are harmful conditions that negatively affects not only mothers but also their infants. Therefore, this study aimed to determine and compare the effectiveness of psychological treatments in reducing the above-mentioned problems in mothers at risk. This is a randomized clinical trial with control group. After assessing 75 mothers who were admitted to infants' care unit, 45 mothers who had anxiety and depression levels above the cut-off point and conditions of participation in the design were identified and then randomly divided into three groups of 15, two intervention groups an‎d a control group. For the first intervention group, the CBT program and the intervention group of the ACT program were administered in 8 sessions and the control group received the usual training. To determine the effect of the intervention program, a pre-test and post-test were conducted using the Zung anxiety test and Edinburgh post-partum depression test. The scores of intervention groups were significantly different in the post-test group compared to the control group in the anxiety and depression scale. The rate of depression and anxiety decreased after intervention, and the size of this decrease was higher in the ACT group. ACT treatment has a greater effect on the anxiety and depression of mothers than CBT treatment. According to the results, the use of the ACT approach and the need for nurses and doctors to cooperate with psychologists to intervene is necessary.