پيش بيني كيفيت روابط زناشويي بر اساس باورهاي ارتباطي و خلاقيّت هيجاني

Predicting Marital Quality Based on Relationship Beliefs and Emotional Creativity

هدف پژوهش حاضر پيش بيني كيفيت روابط زناشويي براساس باورهاي ارتباطي و خلاقيّت هيجاني است. در اين پـژوهش تـوصيفي ـ همبستگي، 327 نـفر از فرهنگيانِ متأهل از طريق نمونه گيري طبقه اي انتخاب شدند و پرسشنامه هاي سازگاري زوجي اصلاح شده (RDAS)، باورهاي ارتباطي (RBI)، و خلاقيت هيجاني (ECI) را تكميل كردند. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه با روش همزمان، تجزيه و تحليل شدند. يافته ها نشان دادند كه خلاقيّت هيجاني رابطة مثبت و معناداري با كيفيت روابط زناشويي دارد. از ميان خرده مقياس هاي باورهاي ارتباطي، باور به مخرب بودن مخالفت، و باور به عدم تغييرپذيري همسر، رابطة منفي و معنادار با كيفيت روابط زناشويي دارند. همچنين، هر سه متغير قادر به پيش بيني كيفيت روابط زناشويي هستند. با توجه به نتايج اين پژوهش مي بايد به ضرورت توجه به باورهاي ارتباطي، خلاقيّت هيجاني، استفاده از برنامه هاي آموزشيِ مناسب در جهت تصحيح باورهاي ناكارآمد، و آگاهي و تنظيم هيجاني براي افزايش كيفيت روابط زناشويي تأكيد كرد

Hope and self-efficacy might play a constructive and important role in the sub-stance abuse recovery process and prevention of repeated lapses in the process of therapy. This research has been conducted with the aim of the examination of such a role by comparing hope and self-efficacy of addicts in mainten-ance methadone therapy who were without lapses and those with repeated lapses. This re- search was a causal-comparative design study. The population of the research consisted of all the addicts referred to the maintenance metha- done therapy centers of Khorramabad city in the first half of 1394 (2015). For this purpose, one group of 40 patients with repeated lapses and another group of 40 patients without lap-ses were selected by convenience sampling. They were asked to fill Hope and Self-Effi- cacy Questionnaires. Results of analysis of variance indicated that although the scores of hope were high in these two groups, there was no significant difference between them in this variable, and they were significantly different only in self-efficacy. It could be concluded that, in order to gain positive and maintaining therapeutic outcomes, in addition to high levels of hope, high levels of self-efficacy are also necessary.