مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري گروهي و درمان شناختي مبتني بر ذهن آگاهي بر زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگير

Comparison of The Effectiveness Between Cognitive- Behavior Group Therapy and Mindfulness Based Cognitive Therapy on Females with Generalized Anxiety Disorder

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان شناختي- رفتاري (الگوي بوركوك) و درمان شناختي مبتني بر ذهن آگاهي بر كاهش علائم و نشانه ها و مولفه هاي شناختي اختلال اضطراب فراگير انجام گرفته است. پژوهش فوق يك مطالعه تجربي داراي گروه مقايسه همراه با گمارش تصادفي، پيش‌آزمون- پس‌آزمون و پي‌گيري 4 ماهه است. جامعه پژوهش شامل كليه زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگير شهر تهران است كه داراي فرزند دختري در مقطع ابتدايي باشند. روش نمونه گيري به صورت هدفمند است بدين صورت كه از كليه مدارس ابتدايي دخترانه شهر تهران، چندين مدرسه به شيوه هدفمند انتخاب شده و از مادران دانش آموزان خواسته ‌شد تا پرسشنامه 7 سوالي اختلال اضطراب فراگير را تكميل نمايند. از آن دسته از مادراني كه در پرسشنامه مذكور نمره بالاتر از 7 (نقطه برش) بدست آورده ( 91 نفر) و سپس بوسيله مصاحبه ساختار يافته، مبتلا به اختلال اضطراب فراگير تشخيص داده شده ‌بودند (32 نفر) خواسته شد تا در پژوهش شركت نمايند. در اين پژوهش از مقياس 7 سوالي اختلال اضطراب فراگير ، پرسشنامه نگراني ايالت پنسيلوانيا و مقياس چرا نگراني به منظور سنجش استفاده شد. به منظور تحليل داده ها از آزمون تحليل مكرر استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين اثربخشي درمان شناختي رفتاري و درمان شناختي مبتني بر ذهن آگاهي بر كاهش علائم و نشانه هاي اختلال اضطراب فراگير و نگراني در مرحله پس آزمون و پي گيريتفاوت معناداري مشاهده نشد. اين در حالي است كه اثربخشي درمان شناختي رفتاري بر باورهاي مثبت درمورد نگراني به صورت معناداري بيشتر از درمان شناختي مبتني بر ذهن آگاهي بوده است. بنابراين از نتايج پژوهش فوق اينگونه استنباط مي شود كه هر دو روش توانسته اند اثربخشي معناداري بر كاهش علائم و نشانه هاي اختلال اضطراب فراگير و برخي از مولفه هاي هاي اين اختلال داشته باشند.

The aim of the present study was to compare the effectiveness of Cognitive- Behavior (CBT) group therapy (Borkovec model) and mindfulness based cognitive therapy (MBCT) on signs and symptoms of generalized anxiety disorder (GAD) and cognitive mediators. An experimental design with control group and random assignment using pre and post-test and a four month follow up was used. The statistical population comprised of women with generalized anxiety disorder who had at least one primary school age daughter in Tehran. Participants’ selection was based on availability. First of all, several primary girl schools were purposefully selected from all primary girl school of Tehran. All mothers were asked to complete the GAD-7 questionnaire. Those mothers who scored above the cut- off point of seven were selected as generalized anxiety disorder (91 women). This was confirmed by a diagnostic structured interview after which participants were asked to take part in the research (32 women). In this research the following measurement tools were used: Generalized Anxiety Disorder Scale (GAD-7), Pennsylvania State Worry Questionnaire (PSWQ), Why Worry Scale (WW-II), data were analyzed using repeated measure analyze of variance. Results showed that both CBT and MBCT were effective in reducing GAD signs and symptoms and its cognitive mediators in post- test and follow up. so these two methods were effective in reducing GAD signs and symptoms and its cognitive mediators