ساخت‌هاي اسنادي ثانويه در زبان فارسي

Secondary Predicative Structures in Persian

اگرچه پيشينۀ مطالعات مربوط به بندهاي كوچك به بيش از 30 سال مي رسد، ماهيت نحوي مقولۀ حاكم بر بندهاي كوچك هنوز در بين زبان شناسان موضوعي چالش برانگيز و غير قابل اجماع است. اين پژوهش بر آن است كه در چارچوب رويكرد كمينه گراي بوورز (1993, 2001) به اين پرسش مناقشه برانگيز، يعني چيستي مقولۀ گره حاكم بر بندهاي كوچك، پاسخ دهد. مقالۀ پيش رو با مقدمه اي كوتاه و شرح مختصري دربارۀ پيشينۀ آثار مرتبط با گره حاكم بر بندهاي كوچك و رويكردهاي مطرح در اين خصوص آغاز مي شود و با طرح برخي استدلال ها در رد يا پذيرش بخشي از رويكردهاي نام برده ادامه مي يابد. پس از آن بر اساس طرح گروه اسناد بوورز (1993, 2001) ساخت هاي مذكور در زبان فارسي را توصيف و بررسي مي كند. طبق يافته هاي اين مقاله، ساخت هاي نام برده متشكل از[np xp] و بدون زمان هستند و xp در آن ها غير فعلي است. در اين پژوهش براي بندهاي كوچك، ساختار سازه اي و دو شاخه اي قائل شده است. براساس تحليل نگارندگان، در همۀ زبان ها بندهاي كوچك كه شامل فاعل و محمول هستند، فرافكن نقشي اسنادبه شمار مي آيند و تفاوت آن ها تنها در مفهوم هستۀ اسنادي و ويژگي هاي آن است.

Although the research on small clauses ages over 30, the syntactic nature of small clauses is still a challenging and controversial issue among linguists. In this paper, we start with a brief discussion of the background of the works and approaches related to the nodes governing small clauses. We continue with some arguments in rejecting or accepting some of these approaches. Finally, we describe the construction of secondary Predicative Structures (small clauses) in Persian based on Bower's Minimal Approach (1993, 2001). Based on this approach, these structures consist of [NP XP] and are Tense-less, and their XP is non-verbal. This study assumes a binary-branching structure for small clauses. According to the authors' analyses, in all languages,​​ small clauses which include the subject and the predicate are the functional projections of the predicate, and their difference is only in the concept of the predicate head and its characteristics.