اثربخشي آموزش مهارت تنظيم هيجان مبتني بر رفتار درمانيِ ديالكتيك در افسردگي نوجوانانِ بي سرپرست

"Effectiveness of Emotion Regulation Skill Training Based on Dialectical Behavior Therapy on Depression of Orphans"

هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي آموزش مهارت تنظيم هيجانِ مبتني بر رفتاردرماني ديالكتيك (DBT) در كاهش افسردگي نوجوانانِ تحت پوششِ سازمان بهزيستيِ شهرستان ملارد از توابع استان تهران بوده است. پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون ـ پس آزمون با گروه كنترل است. جامعة پژوهش مشتمل است بر پسران نوجوان در مقطع سني 12 تا 18 سال كه در سال 1393 در شهرستان ملارد تحت پوشش سازمان بهزيستـي بودنـد. به جهـت انتخـاب نمونـه، از روش نمونه گيري هدفمند استفاده شد. حجم نمونة پژوهش 20 نفـر بود. شركت-كنندگان پس از انتخـاب اوليـه، به طـور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند (دو گروه 10 نفره). سپس مداخلات درماني در 8 جلسة دو ساعته در گـروه آزمايش به اجرا درآمد، درحالي كه گروه كنترل هيچ گونه مداخلـه اي دريـافت نكرد. براي جمع آوري داده ها در مراحل پيش آزمون و پس آزمون، از مقياس افسردگي بك (BDI) استفاده شد تحليل كوواريانس داده ها نشان داد كه آموزش مهارت تنظيم هيجانِ مبتني بر رفتاردرمانيِ ديالكتيك در كاهش افسردگي نوجوانان مؤثر است (0/05>P). رفتاردرماني ديالكتيك با اعتباربخشي به مراجع، باعث پذيرش مشكلات هيجاني مي شود كه اين پذيرش در نهايت به تسهيل تغييرات منجر مي گردد.

Hope and self-efficacy might play a constructive and important role in the sub-stance abuse recovery process and prevention of repeated lapses in the process of therapy. This research has been conducted with the aim of the examination of such a role by comparing hope and self-efficacy of addicts in mainten-ance methadone therapy who were without lapses and those with repeated lapses. This re- search was a causal-comparative design study. The population of the research consisted of all the addicts referred to the maintenance metha- done therapy centers of Khorramabad city in the first half of 1394 (2015). For this purpose, one group of 40 patients with repeated lapses and another group of 40 patients without lap-ses were selected by convenience sampling. They were asked to fill Hope and Self-Effi- cacy Questionnaires. Results of analysis of variance indicated that although the scores of hope were high in these two groups, there was no significant difference between them in this variable, and they were significantly different only in self-efficacy. It could be concluded that, in order to gain positive and maintaining therapeutic outcomes, in addition to high levels of hope, high levels of self-efficacy are also necessary.