اثربخشي آموزش مهارت هاي مقابله اي با رويكرد شناختي ـ رفتاريِ مثبت گرا بر اميدواريِ دانش آموزان دبيرستاني با مشكلات سازگاري

Effectiveness of Teaching Coping Skills According to CBT Based on Positive Psychology on Hope of High School Students with Adjustment Problems

هدف اساسي مطالعۀ حاضر، بررسي اثربخشي آموزش مهارت هاي مقابله اي با رويكرد شناختي ـ رفتاريِ مثبت گرا بر اميدواريِ دانش آموزان متوسطۀ داراي مشكلات سازگاري است. اين تحقيق آزمايشي در بين دانش آموزان دخترِ 15-14 سالة داراي مشكلات سازگاري در مدارس شهرستان ساري در سال تحصيلي 94-1393 انجام شد. از ميان دانش آموزان معرفي شده از سوي معلمان، با اجراي آزمون و غربالگري، با استفاده از نمونه گيري تصادفي ساده، 40 نفر انتخاب شدند و سپس با استفاده از روش آرايش تصادفي در گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. در مرحـلة پيـش- آزمون، در مورد تمامي شـركت كنندگان، پرسشنامۀ اميدواري اسنايدر (SHQ) اجرا شد. سپس دانش آموزانِ گروه آزمايـش به مدت 14 جلسه (هر هفتـه، دو جلسة 5/1 ساعته)، تحت آموزش مهارت هاي مقابله اي با رويكرد شناختي ـ رفتاري مثبت گرا (فريدنبرگ، b2010) قرار گرفتند درحالي كه اعضاي گروه كنترل در ليست انتظار بـاقي ماندنـد. بعد از اتمـام برنامـۀ مداخلـه، مجـدداً دانش آموزانِ دو گروه با همان پرسشنامه مورد پس آزمون قرار گرفتند. نتايج حاصل از اجراي تحليل كوواريانس نشان دادند كه پس از كنترل اثر پيش آزمـون، تفـاوت اميدواري در بين گروه آزمايش و كنترل معنادار بود

The primary aim of the present study was to investigate the effect of tea-ching coping skills according to CBT based on positive psychology on hope of the students with adjustment problems. This experimental study was conducted in Sari City (Iran) in 2014-2015 among female students who were at the age of 14-15 and had adjustment problems. Introduced by teachers, through giving tests and screening, 40 students were selected by simple random sampling and were placed in the experimental and control groups by random arrangement. In the pre-test, all participants completed Snyder Hope Questionnaire (SHQ). The students in the experimental group receiv-ed coping skills training according to CBTbased on positive psychology (Freedenberg, 2010b) for 14 sessions (two sessions per week, 1.5 hour each), while the control group re-mained on the waiting list. Then, both groups were assessed once more. Analysis of covari-ance demonstrated that after controlling for the effect of pre-test, there was a significant dif-ference in hope between experimental and con-trol groups at post-test.