پيش بيني نارسايي هيجاني و مشكلات بين فردي بر اساس سبك هاي دلبستگي

Prediction of Alexithymia and Interpersonal Problems on the Basis of Attachment Styles

هدف از پژوهش حاضر پيش بيني نارسايي هيجاني و مشكلات بين ‌فردي بر اساس سبك هاي دلبستگي در دانش‌ آموزان است. جامعه آماري شامل 200 دانش ‌آموز دختر مقطع پيش ‌دانشگاهي در سال تحصيلي 95ـ94 در منطقه 2 تهران بود كه به روش نمونه ‌گيري خوشه اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده ‌ها از سه پرسشنامه سبك دلبستگي كولينز و ريد (ASQ)، پرسشنامه نارسايي هيجاني تورنتو (TAS)، و پرسشنامه مشكلات بين ‌فردي (IIP) استفاده شد. نتايج تحليل داده ‌ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي گام به گام نشان دادند كه بين سبك ‌هاي دلبستگي با نارسايي هيجاني و مشكلات بين ‌فردي رابطة معنا دار وجود دارد (0/01>P). همچنين، مؤلفه هاي دلبستگي قادرند نارسايي هيجاني (حدود 22 درصد) و مشكلات بين‌ فردي را (حدود 27 درصد) در دانش ‌آموزان پيش ‌بيني كنند

The aim of this study was to predict Alexithymia and interpersonal problems on the basis of attachment styles in high school students. The population comprised of the 200 senior high school female students from district 2 of Tehran who were enrolled in 2014-2015 academic year selected by multistage cluster sampling. For data collection Attachment Style Questionnaire (ASQ) by Collins and Reid, Toronto Alexithymia Scale (TAS), and Inventory of Interpersonal Problems (IPT) were used. Analisis of results based on Pearson correlation and stepwise linear regression showed that significant relationships exist among attachment styles, alexithymia, and inter-personal problems (P<0/01). Furthermore, the attachment components were capable of predicting alexithymia (about 22%) and inter-personal problems (about 27%).