پيشگيري سازما ن محور از جرم؛ مقدمه تقويت امنيت داخلي

جرم هزينه هاي زيادي بر يك كشور تحميل مي كند. لذا بالا رفتن آمار جرم كشور نسبت به شاخص ها علاوه بر كاهش ميزان امنيت، ريسك سرمايه گذاري را كاهش مي دهد. پيشگيري از جرم به عنوان رويكردي در جهت كنترل جرم، بر ماهيت فرصت مداري در ارتكاب جرائم تاكيد دارد. در مفهوم اخص، پيشگيري از جرم به معناي به كارگيري شيوه ها يا اقدامات غيركيفري به منظور جلوگيري از وقوع جرم است. بعلاوه، پيشگيري از جرم يك امر جمعي است و همه سازمان ها و دستگاه هاي دولتي و غيردولتي در آن سهم دارند و فقط صرف اقدامات انتظامي و قضايي كافي نيست. تا زماني كه همه سازمان ها بر اساس مسئوليت هاي قانوني به ايفاي وظيفه نپردازند و در فرآيند امنيت سازي مشاركت نكنند، پيشگيري از جرم محقق نخواهد شد. اين مقاله با تاكيد بر نظريه استحكام كه معتقد است سازمان هاي كشور، همانند زنجير به هم پيوسته در جامعه عمل مي كنند و با هم افزايي قادر به تقويت امنيت دروني نظام هستند، به مطالعه پيشگيري از جرم مي پردازد. در اين راستا، انتظارات ١٩ گانه پيشنهادي پليس براي مديريت پيشگيري از جرم و كاهش آن را برمي شمارد. مقاله نشان خواهد داد كه تحقق اين انتظارات نيازمند همكاري همه سازمان ها به ويژه سازمان هاي ٢١ گانه مرتبط با موضوع پيشگيري از جرم است.