شناسايي نقش عوامل فردي مؤثر بر تشخيص فرصت هاي كارآفريني در حوزه گردشگري سلامت

مهمترين پرسش مربوط به توسعۀ كارآفريني در حوزۀ گردشگري سلامت اين است كه چرا تنها بعضي از افراد قادرند فرصت هاي كارآفريني در ايران را شناسايي كنند و ديگران قادر نيستند؟ از اين رو هدف اصلي اين تحقيق بررسي عوامل فردي مؤثّر بر شناسايي فرصت هاي كارآفريني در اين حوزه است. در اين پژوهش با استفاده از روش آميخته ابتدا در بخش كيفي عوامل فردي مؤثّر بر شناسايي فرصت ها و چگونگي تأثير آنها از طريق مصاحبۀ اكتشافي با 15 نفر از كارآفرينانِ حوزۀ سلامت در كشور مشخص شد و سپس با روش نظريۀ برخواسته از داده ها، الگوي مفهومي تحقيق پيشنهاد شد. در بخش مطالعات كمّي نيز داده ها با استفاده از پرسش نامه اي كه براساس نتايج برآمده از مطالعات كيفي تنظيم شده است، از بين 80 نفر از كارآفرينانِ حوزۀ سلامت، جمع آوري شد و در نهايت داده هاي به دست آمده براي آزمودن فرضيه ها و تبيينِ مدل مفهومي با استفاده از نرم افزار آماري SPSS، از طريق الگوهاي اصلي معادلاتِ ساختاري بررسي شد. اين تحقيق نشان داد در مجموع 62 درصد از واريانس متغيّرِ وابستۀ تحقيق يعني تشخيصِ فرصت هاي كارآفريني در حوزۀ سلامت توسط 2 متغيّر مستقلِ خصوصياتِ شخصيتي و دسترسي به اطلاعات و 38 درصد ديگر توسط متغيّرهاي ديگر تبيين مي شود.