گردشگري فرهنگي و طبيعي در كشورهاي منتخب عضو سازمان كنفرانس اسلامي (OIC)

در دنياي امروزي، صنعت گردشگري، يكي از بزرگ‌ترين و پاك‌ترين صنايع جهان است و جايگاه ويژه‌اي دارد. گردشگري فرهنگي و طبيعت‌گردي دو مقولۀ مهم در حوزة گردشگري هستند كه مي‌تواننددريچه‌هاي نويني از شناخت را براي جوامع به همراه داشته باشند. هدف اصلي اين پژوهش، بررسي نقش فرهنگ و طبيعت در صنعت گردشگري منتخبي از كشورهاي عضو سازمان كنفرانس اسلامي از طريق تكنيك برآورد الگوي جاذبه است. الگوي جاذبه براي شرح انواع مختلفي از رفتارها در مكان هاي مختلف استفاده مي شود. براي اين منظور از متغيرهاي مناطق حفاظت شده زميني به عنوان شاخصي براي ميزان بناهاي تاريخي، مناطق حافظت شده دريايي، مناطق جنگلي، درآمد سرانۀ گردشگري، توليد ناخالص داخلي سرانه و گردشگران بين‌المللي ورودي در تصريح الگو استفاده شده است. پس از بررسي پايايي متغيرهاي مورد‌مطالعه، الگوي جاذبه تصريح شده، با استفاده از روش داده‌هاي تابلويي براي 8 كشور منتخب عضو سازمان كنفرانس اسلامي در بازة زماني (2012- 1995) برآورد شده است. نتايج حاصل از تخمين الگو نشان داده‌اند كه مناطق حفاظت شده دريايي، مناطق حفاظت شده زميني، مناطق جنگلي و توليد ناخالص داخلي سرانه، تأثير مثبت و معني‌دار و درآمد سرانۀ گردشگري، تأثير منفي و معني‌دار بر صنعت گردشگري كشورهاي مورد‌مطالعه داشته‌اند.