تحليل كيفي نگرش جامعه‌ ميزبان نسبت به پيامدهاي گردشگري (مطالعه‌ موردي: بانه)

تحقق مفهوم پايداري در حوزه‌ گردشگري باهدف حفظ و ارتقاي امتيازات جامعه‌ ميزبان در ابعاد مختلف و بهره‌مندي از منافع منبعث از گردشگري همواره موردتوجه برنامه‌ريزان بوده است؛ اما بررسي نحوه‌ درك ساكنان از گردشگري و اثرات آن حوزه‌اي مغفول در عرصه‌ برنامه‌ريزي و توسعه‌ گردشگري بوده است. نگرش ساكنان نسبت به گردشگري تنها بازتاب ادراك آنان از پيامدهاي گردشگري نيست، بلكه در تعامل ميان ادراك ساكنان و تجربه آنان از واقعيت گردشگري شكل مي‌گيرد. شناسايي اين مهم، مستلزم مطالعه‌ كيفي و عميق با مردمان جامعه‌ ميزبان است كه روند تحولات صورت‌گرفته در عرصه گردشگري را شاهد بوده‌اند و به‌تبع توانايي گزارشي طولي از وضعيت توسعه‌ گردشگري در منطقۀ موردمطالعه را دارند. بر همين اساس پژوهش حاضر تلاش مي‌كند تا با اتخاذ رويكردي اِميك به مطالعۀ كيفي پيامدهاي توسعه‌ گردشگري با تأكيد بر ساكنان شهر بانه بپردازد. اطلاعات با استفاده از مصاحبه‌ عميق با 21 مرد و زن بالاي 40 سال ساكن بانه با حداقل 30 سال سابقه سكونت در اين شهر گردآوري شد. روش نمونه‌گيري، به شيوه‌ هدفمند-نظري است. يافته‌هاي تحقيق حاضر نشان مي‌دهد كه جامعه‌ ميزبان اثرات و پيامدهاي متفاوت فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي، سياسي و زيست‌محيطي گردشگري را نتيجه‌ تاكيد افراطي بر كاركرد تجاري- گردشگري منطقه ارزيابي كردند.تضاد مشاهده شده ميان ادراك و نگرش جامعۀ ميزبان از تبعات توسعۀ گردشگري مي‌تواند حاكي از عادلانه توزيع نشدن منافع گردشگري در شهر بانه باشد.