تحليل شبكه هاي اجتماعي؛ رويكردي نو در توسعۀ گردشگري روستايي

يكي از راهبردهاي توسعۀ روستايي، توسعۀ گردشگري است. از ويژگي‎هاي گردشگري، ماهيت پراكندۀ آن است. به همين دليل در چند سال اخير موضوع همكارهاي شبكه‏اي در گردشگري مورد توجه بسيار قرار گرفته است. در اقتصاد بسياري از كشورها، شبكه ها نسبت به ساير حوزه ها در گردشگري اهميت بيشتري دارند. از اين روي پرداختن به تحليل شبكه هاي اجتماعي و كاربردهاي آن در توسعۀ گردشگري بسيار ضروري است. تحليل شبكه هاي اجتماعي، روش‏شناسي علمي و تكنيكي آماري در توصيف، تحليل و بررسي روابط تجربي بين موضوعات مورد پژوهش و ساختار اين روابط است. اين موضوعات مي‌توانند افراد، اشياء، گروه‌ها، مفاهيم، مشاغل، سؤالات، عوامل، ابعاد، خوشه‌ها و طبقات مختلف باشند. اين تحليل داراي اين قابليت است كه واقعيت بيروني را كه به صورت شبكه است، به طور منظم و فشرده تشريح كند و امكان چكيده‏سازي، ذخيره، تكثير، تركيب و يكپارچه‏سازي، بازيابي و نمايش اطلاعات را فراهم آورد. در اين پژوهش با مرور ادبيات موجود، به بررسي ابعاد مختلف نظري و روش‏شناسي شبكه، سابقۀ كاربرد تحليل شبكه هاي اجتماعي در موضوعات مختلف، همچنين ظهور،كاربرد و مزاياي آن به‏ويژه در گردشگري روستايي پرداخته شده است. نتايج نشان مي‏دهد با توجه به ماهيت پراكندۀ مقصدها و كسب‏و‏كارهاي گردشگري، رويكرد شبكه‏اي مي‏تواند روشي براي بقا و توسعۀ فعاليت‏هاي گردشگري محسوب شود.