پاتوفيزيولوژي ترميم زخم

Pathophysiology of wound healing

ترميم زخم همواره به عنوان يك مسئله مهم در طب باليني مطرح بوده است. التيام بافت هاي آسيب ديده از جمله پوست، پديده اي فعال و پيچيده است كه پس از آسيب بافتي به منظور بازسازي بافت آسيب ديده و با مداخله فاكتورهاي سلولي و ملكولي متعدد انجام مي شود. ناكارآمدي در ترميم زخم بعد از ضربه، جراحي و يا بيماري هاي مزمن مثل ديابت، زندگي انسان و حيوان را تحت تاثير قرار مي دهد. درك بهتر چگونگي اين فرآيند و به كارگيري آن در مديريت درمان زخم، به منظور كمك به روند طبيعي ترميم زخم ضروري به نظر مي رسد. روند ترميم زخم پوستي به صورت كلاسيك شامل سه فاز هموستاز و التهاب، تكثير سلولي و نهايتا بلوغ و ريمودلينگ است كه هر كدام از اين مراحل در خلال وقوع ترميم با يكديگر همپوشاني هايي دارند.

Wound healing is an important concern in clinical medicine. Wound healing including skin wounds is a dynamic complicated procedure which involves many different molecular and cellular agents that occur after a tissue lesion in order to repair the injured tissue. Poor wound healing after trauma, surgery, or chronic disease such as diabetes affects human and animal life. Well understanding this process is necessary for developing therapeutic strategies and wound management to help treatment of normal healing procedure. The repair of wounded skin is included hemostasis and inflammation, proliferation, and maturation and remodeling. These steps have considerable overlaps with each other.