تأثير فرزندان نوجوان در تصميم گيري هاي آني هنگام سفرهاي تفريحي خانواده

يكي از ابعاد مهم رفتار مصرف‌كننده، تصميم گيري بدون برنامه است كه در يك فرايند سريع و ناشي از هيجان و احساسات صورت مي گيرد. سفرهاي آني يا بدون برنامه يكي از انواع رفتارهاي آني محسوب مي‌شود كه طي آن فرد بدون برنامه‌ريزي قبلي سفر مي‎كند. دلايل مختلفي براي اين نوع گردشگري مي‌توان برشمرد؛ مانند: فشار دوستان به ‌قصد لذت بردن و هيجان، تأثير برنامه‌هاي بازاريابي مقصد سفر و درخواست و اصرار اعضاي خانواد. هدف اين مقاله، بررسي تأثير مشاركت نوجوانان در تصميم‌گيري آني خانواده ها براي انجام سفرهاي تفريحي است. در همين رابطه، مدل مفهومي تحقيق، بر اساس ادبيات و پيشينۀ تحقيق ارائه شده است كه نشان‏دهندۀ رابطه بين متغيرهاي تحقيق (اصرار نوجوانان، احساسات افراد تصميم‌گيرنده و قصد مسافرت آني اعضاي خانواده) است. براي جمع‌آوري اطلاعات در اين زمينه، در بين 384 خانواده از خانواده‌هايي كه به استان گيلان مسافرت كرده و داراي حداقل يك فرزند نوجوان بودند، پرسش نامه‏هايي توزيع ‌شد. اين مطالعه از نظر هدف، كاربردي و از نظر گردآوري داده‌ها، توصيفي همبستگي است. براي بررسي داده هاي توصيفي از نرم افزار SPSS 19 و براي آمار استنباطي از مدل سازي معادلات ساختاري (SEM) مبتني بر رويكرد حداقل مربعات جزئي (PLS) و نرم افزار SmartPLS2 استفاده ‌شده است. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه مشاركت نوجوانان در تصميم‌گيري خانواده‌ها بر سفرهاي آني اثرگذار است. ضمن اينكه نقش ميانجي گري احساسات در رابطۀ بين مشاركت نوجوانان و تصميم‌گيري خانواده‏ها براي سفرهاي آني نيز مورد تأييد قرارگرفته است؛ بدين معني كه نوجوانان با مشاركت در تصميم‌گيري خانواده، نه ‌تنها بر احساسات افراد تصميم‏گيرنده، بلكه از طريق اين احساسات بر قصد مسافرت آني اعضاي خانواده نيز تأثير مي‏گذارند.