پيش‌بيني گرايش به رفتارهاي ريسك‌پذير بر اساس احساسات خودكارآمدي و هيجان‌خواهي در بين دانشجويان

اين پژوهش با هدف پيش بيني گـرايش بـه رفتارهـاي ريسك پذير بـر اساس احساسات خودكارآمدي و هيجان خواهي بر روي دانشجويان اجرا شـد. طـرح پژوهش از نوع همبستگي است. جامعـة آمـاري اين پژوهش شامل همـة دانشـجويان دورة كارشناســي دانشگاه پيام نور اردبيل كه در ســال تحصــيلي95-94 تحصيل مي كردند بودند. نمونة اين پژوهش 290شامل دانشجو دانشگاه پيان نور اردبيل بـود كـه بـه شيوة تصادفي سـاده از دانشـكده هـاي مختلـف دانشـگاه انتخاب شدند. ابـزار پـژوهش شـامل مقيـاس خطر پـذيري جوانـان ايرانـي (زاده محمـدي و حمـدآبادي،1390) ،‌ مقياس هيجان طلبي زاكـــرمن و مقياس خودكارآمدي شوارتز(1995)‌ بود.داده ها با استفاده از نرم افزار spss-16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاصـل از ضـــريب همبســـتگي پيرســـون نشـــان داد كه احساسات خودكارآمدي (38/0) و هيجان خواهي (32/0) با گرايش به رفتارهاي ريسك پذير رابطه معنادار دارد(P 0.01).همچنين نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد كه احساسات خودكارآمدي 35 درصد از واريانس مربوط به گرايش به رفتارهاي ريسك پذير و متغير هيجان خواهي 41 درصد از واريانس مربوط به گرايش به رفتارهاي ريسك پذير را تبيين مي كند (P 0.001).