حقيقت اوصاف اخلاقي و نحوۀ وجود آ ن ها در حكمت متعاليه

در اين مقاله تلاش شده است با استفاده از معقولات ثانيۀ فلسفي براي يكي از پر چالش‌ترين مسائل مطرح در فلسفۀ اخلاق غرب، يعني مسئلۀ عينيت و عدم عينيت ( آبجكتيو – سابجكتيو) اوصاف اخلاقي راه حلي  ارائه گردد. اما به اين بهانه موضوعي مهم‌تر و ساحتي كاملاً نو از حكمت متعاليه مورد پژوهش قرار گرفته و با استفاده از بازخواني مباني وجودشناسي و انسان‌شناسي ملاصدرا، مسائلي كليدي در فلسفۀ اخلاق از جمله اعتباري و عدم اعتباري بودن ملاكات ارزشي و ماهيت اوصاف اخلاقي مورد كنكاش قرار گرفته است. اوصاف اخلاقي بنا بر تعريف ارائه شده در اين نوشتار واجد وجودي عينيذهني هستند كه تنها از طريق معقولات ثانيه فلسفي قابل تعريف و تبيين مي‌باشند. اين نحوه از وجود براي اوصاف اخلاقي با نظريات مطرح شده در فلسفۀ اسلامي و حكمت متعاليه؛ هم‌چون كمالات وجوديه انسان حاصل از سلوك اخلاقي و حركت استكماليه جوهريۀ نفس از يك سو و نقش امور ذهني و اعتبارات و تأملات فكري در حصول فعل اخلاقي از سوي ديگر، همسو مي‌باشد.