تأثير نمك كلريد كلسيم در افزايش فعاليت بيوكنترلي مخمر رودوترولا موسيلاجينوزا 3A در كنترل كپك آبي سيب پنيسيليوم اكسپنسيوم

در اين تحقيق جدايه 3A از مخمر رودوترولا موسيلاجينوزا براي كنترل كپك آبي سيب پنيسيليوم اكسپنسيوم به كار گرفته شد. كپك آبي سيب از بافت آلودۀ سيب جداسازي شد. آزمون تست تقابل، متابوليت هاي خارج سلولي و مواد فرار در آزمايشگاه براي ارزيابي قدرت بيوكنترلي مخمرها به كار گرفته شد. مخمر آنتاگونيست توانست رشد قارچ را در آزمايشگاه كاهش دهد. ميزان كاهش رشد عامل كپك آبي سيب، در آزمون كشت تقابل 53/38 درصد، در مورد گاز فرار84/41 درصد، و در تست متابوليت هاي خارج سلولي 86/16 درصد بود. نمك كلريد كلسيم با دو درصد حجمي به طور معني‌داري از رشد عامل بيمارگر جلوگيري كرد در حالي كه اثر سوئي بر روي تعداد كلني‌هاي مخمري در محيط PDB نداشت. غلظت Cell/ml 107 از مخمر رودوترولا موسيلاجينوزا 3A بر روي جوانه زني و همچنين طول لولۀ جوانه‌زني اسپور عامل بيمارگر پنيسيليوم اكسپنسيوم در آزمايشگاه اثر كنترلي گذاشت، و همچنين از ظهور بيماري و توسعۀ بيماري نيز جلوگيري كرد. ارتباط معني‌داري بين غلظت مخمر به كار رفته و كنترل قارچ بيمارگر وجود داشت. با اضافه كردن كلريد كلسيم به مخمر نرخ جوانه زني اسپورها و همچنين طول لولۀ جوانه زني اسپورها در آزمايشگاه، و متعاقباً ظهور بيماري و قطر لكه ها در مقايسه با تيمار مخمر تنها كاهش پيدا كرد. زماني كه سوسپانسيون سلول‌هاي مخمري به غلظت Cell/ml 108 رسيد، رشد بيمارگر به طور كلي در آزمايشگاه متوقف شد، و هيچ آلودگي اي در سيب هاي تيمار شده با يا بدون نمك كلريد كلسيم يافت نشد، علاوه بر اين نمك كلريد كلسيم قادر به افزايش فعاليت آنزيم‌هاي آنتي اكسيدان مانند پراكسيداز و پلي فنل اكسيداز شد، كه اين افزايش در مورد كاربرد مخمر آنتاگونيست بر روي سيب هاي آلوده نيز اتفاق افتاد، ولي مقدار القاي مقاومتي كه به وسيلۀ نمك كلريد كلسيم اتفاق افتاد بسيار بيشتر از مخمر به تنهايي بود.