تعيين اثر بخشي روش هاي درماني مستقيم، غير مستقيم و تركيبي بر شدت لكنت كودكان پيش دبستاني

Identification of Efficacy of Direct, Indirect and Combined Methods on Severity of Stuttering in Preschool Children

زمينه و هدف: لكنت اختلالي است كه در جريان گفتار ايجاد شده و روند آن را با علائمي نظير تكرار، كشيده گويي و قفل با اختلال مواجه مي سازد. مطالعه حاضر اثر بخشي برنامه هاي مستقيم، غير مستقيم و تركيبي در كودكان پيش دبستاني مبتلا به لكنت را بررسي مي نمايد. روش بررسي: مطالعه حاضر يك مطالعه از نوع مورد منفرد با طرح ATD بود. در اين مطالعه شش كودك مبتلا به لكنت در محدوده سني پيش دبستاني مراجعه كننده به كلينيك هاي گفتار درماني شهر اصفهان بصورت تصادفي در سه گروه با روش هاي درماني مستقيم و غير مستقيم مورد بررسي قرار گرفتند. ارزيابي هاي انجام شده شامل تعيين درصد هجاهاي لكنت شده (SS%) و ارزيابي ادراكي شدت لكنت (SR) از طريق گفتار مجاوره اي و فيلم هاي ضبط شده بود. يافته ها: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه در همه كودكان شدت لكنت و درصد هجاهاي لكنت شده كاهش يافت اما درصد نقاط ناهمپوش(PND) سه روش نشان داد كه بيشترين كاهش لكنت در دو روش ليدكامب و روش تركيبي ليد- وال بود ولي اين تفاوتها معني دار نبودند. نتيجه­ گيري: نتايجمطالعه حاضر نشان داد كه روش ليدكامب، (PCIT) و تركيبي بصورت معني دار شدت لكنت (SR) و درصد هجاهاي لكنت شده (SS%) گفتار همه كودكان پيش دبستاني ميتلا به لكنت را كاهش مي دهند. اين نتايج استفاده از مداخلات مستقيم، غير مستقيم و تركيبي را در سنين اوليه براي كمك به اين كودكان براي غلبه بر لكنت موثر نشان مي دهد.

Background and Objective: Stuttering is a disorder that interrupted the fluency of speech with repetition, prolongation and block signs. This study explored the effectiveness of the direct program compared with the other common methods in preschool children with stutter (CWS). Subjects and Methods: The method of this study was a single subject study with an Alternative Treatment Design (ATD). In this study, 6 participants who stutter were selected randomly assigned in three groups. The evaluations were based on severity rating (SR) and percent stuttered syllables (%SS) assessments. The goal was to determine which of the programs reduced the severity of stuttering more effectively. Results: For children in all groups the ratings of the severity of stuttering (SR) and the percent stuttered syllables (%SS) were reduced. The percentage of non-overlapping data (PND) of the three interventions showed that the differences between these programs were not significant. Conclusion: The findings of the present study showed that direct, indirect, and combined programs were effective in reducing the severity of stuttering in preschool children who stutter. In other hand, early intervention is very important and effective in treatment of stuttering in preschool children who stutter.