اثر تمرين درماني در آب (با و بدون كينزيوتيپ) بر درد، ناتواني، تعادل پايدار و كيفيت زندگي زنان مبتلا به سندروم درد كشك كي-راني

An Evaluation of the Effect of Temporary and Permanent Kinesiotape on Aquatic Therapy on Pain, Disability, Static Balance and Quality of Life in Women with Patellofemoral Pain Syndrom

زمينه و هدف: سندروم درد كشككي-راني، يكي ‌از رايج­ترين اختلالات عضلاني - اسكلتي زانو مي­باشد. در اين مطالعه اثر سه روش تمرين درماني در آب (با و بدون كينزيوتيپ)، بر درد، ناتواني، تعادل پايدار و كيفيت زندگي زنان مبتلا بررسي ­شده است. روش بررسي: در تحقيق نيمه ­تجربي حاضر، 45 زن مبتلا، به ­­عنوان نمونه آماري انتخاب و تصادفاً در سه گروهِ تمرين درماني در آب، تمرين درماني در آب با كينزيوتيپ موقتي و تمرين درماني در آب باكينزيوتيپ دايمي، قرار گرفتند. جهت سنجش درد، ناتواني، كيفيت­ زندگي و تعادل‌ پايدار به ترتيب از پرسشنامه مك­گيل، پرسشنامه ونكورف، پرسشنامه شرن­بورن و بايودكس استفاده گرديد. جهت مقايسه ميانگين ­ها قبل و بعد از مداخله، از t-زوجي و جهت مقايسه ميانگين­ ها بين گروه­ها از آنواي يك-راهه استفاده گرديد. سطح معناداري 004/0 در نظر گرفته شد. يافته­ ها: نتايج نشان ‌داد، بين اختلاف ميانگين­ هاي پيش ­آزمون - پس ­آزمون در فاكتورهاي درد، ناتواني، تعادل ايستا و كيفيت زندگي بين سه گروه جز درد (002/0P=) تفاوت ‌معناداري وجود نداشت. اما مقايسه پيش­ آزمون-پس ­آزمون، حاكي از معناداري كاهش درد (0001/0P=)، كاهش ناتواني (0001/0P=) و افزايش كيفيت زندگي (0001/0P=) در هر سه گروه بود. شاخص­هاي تعادل در وضعيت چشم باز و چشم بسته بين پيش ­آزمون و پس­آزمون در هر سه گروه تفاوت معناداري نداشت (004/0P>). نتيجه­ گيري: تمرين درماني در آب با كينزيوتيپ طولاني­ مدت بر كاهش درد بيماران اثرگذار بود؛ و از آن­جايي­كه وجود درد روي كيفيت زندگي نقش مؤثري دارد بنابراين، احتمالاً، حركت­ درماني در آب با‌ كينزيوتيپ را، مي­توان به­عنوان روش مؤثرتري، در درمان مبتلايان توصيه نمود.

Background and Objective: Patellofemoral pain syndrome is the most common knee musculoskeletal disorder. The aim of this study was to evaluate three therapeutic protocols’ effects on pain, disability, static balance and quality of life in women with patellofemoral pain syndrome. Subjects and Methods: In this semi-experimental study, 45 women with patellofemoral pain syndrome were selected and divided randomly into three exercise groups: aquatic therapy, aquatic therapy with temporary kinesiotape and aquatic therapy with permanent kinesiotape. In order to assess the pain, McGuillan's questionnaire was used, to assess the disability, Vanukurf questionnaire was used, to assess the balance, Biodex Balance System was employed, and to assess the quality of life changes, Sherne Bourne questionnaire was used. Paired sample ttest and one way ANOVA were used to means comparison. We considered α 0.004. Results: The results showed, except for pain (P=0.002), there was no significant difference between the pretest-posttest mean differences in disability, static balance and quality of life among the groups. However, the results of t-test showed significant differences between pretest and posttest of these three factors. Pain relief was significant in sensory (P=0.001), as well as disabilit (P=0.001) and quality of life (P=0-.001) were significant. Balance factors in open eyes and in closed eyes position were not significant between pretest to posttest in all of three groups. Conclusion: Aquatic therapy with permanent patella kinesiotaping had more effect on pain reduction. On the other hand, pain can effect on quality of life, so we recommend aquatic therapy with kinesiotape as an effective protocol to patients with patellofemoral pain syndrome.