آنتي اكسيدان هاي بزاق و بيماري پريودنتال

A Study On The Relationship between Total Salivary Antioxidant Level and Periodontal Disease

زمينه و هدف: افزايش توليد راديكال­هاي آزاد مي تواند به استرس اكسيداتيو منجر شود كه درپاتوژنز بسياري از بيماري ها از جمله بيماري هاي دهان نظير بيماري پريودنتال دخالت دارد. اين مطالعه به منظور بررسي ارتباط آنتي اكسيدان­هاي كلي بزاق و بيماريهاي پريودنتال صورت گرفته است. روش بررسي: اين تحقيق به صورت مورد – شاهدي در 15 بيمار مبتلا به پريودنتيت ، 15 بيمار مبتلا به ژنژيويت و 15 فرد سالم در دانشكده دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز در سال 1390 انجام شد و آنتي اكسيدان هاي كلي بزاق اين افراد به روش اسپكتروفتومتري اندازه‌گيري شد. يافته­ها: آنتي اكسيدان­هاي كلي در افراد گروه كنترل، ژنژيويت و پريودنتيت بترتيب 19/0 ± 23/3 ، 16/0± 27/2 ، 18/0± 81/1 بود كه نشان داد اين تفاوت از نظر آماري معني دار مي باشد (0/001>P). ضمناً گروه كنترل با گروه ژنژيويت و پرودنتيت تفاوت معني داري داشت (0/001>P) اما تفاوت معني داري ميان گروه ژنژيويت و پريودنتيت وجود نداشت(0/05

Background and Objective: Increase in free radicals leads to oxidative stress which is implicated in the pathogenesis of many systemic and oral diseases such as periodontal disease. The aim of this study was to find the relationship between the salivary total antioxidant level and periodontal disease. Subjects and Methods: This case control study included 15 patients with periodontitis, 15 patients with gingivitis and 15 controls were recruited from patients referring to Ahwaz Dental School in 1390-1391. The levels of salivary total antioxidants were evaluated using Spectrophotometry method. Results: Control group had significantly higher total salivary antioxidant level compared with patients with gingivitis and periodontitis (P<0.001).The difference between total salivary antioxidant level in patients with gingivitis and periodontitis was not significant (P>0.05). Conclusion: The findings demonstrate an inverse relationship between total antioxidant level with development of periodontitis and gingivitis.