اثر چراي دام بر ويژگي‌هاي ريختي گونه‌هاي Boiss. Bromus tomentellus،Hordeum bulbosum L. و Agropyron trichophorum (Link) K. Richt. در مراتع نيمه‌خشك زاغه (استان لرستان)

هدف اين مطالعه كمّي‌سازي واكنش ‌ريختي گونه‌هاي Bromus tomentellus، Hordeum bulbosum و Agropyron trichophorum به چراي‌ مداوم گوسفند در مراتع نيمه‌خشك لرستان بود. در دو منطقۀ قرق و چرا شده، در مجموع اقدام به استقرار 4 ترانسكت 200 متري شد و در طول هر يك از اين ترانسكت‌ها 10 نقطۀ تصادفي انتخاب و در هر نقطه نزديكترين گياه مورد مطالعه در نظر گرفته شد. خصوصيات ريختي شامل ارتفاع، فاصله ميان‌گره، طول و وزن ريشه، توليد و زي توده اندازه‌گيري شدند. پس از بررسي نرمال بودن داده‌ها، ميانگين‌ها با استفاده از آزمون t-test غير زوجي بين منطقۀ قرق و چرا شده مقايسه شدند. اثر چراي‌دام بر ارتفاع، فاصلۀ ‌ميان‌گره ساقه، طول و وزن ريشه، توليد و زي‌توده H. bulbosum و A. trichophorumمعني‌دار شد. به­ طوري‌كه ميانگين وزن ذي‌توده H. bulbosumدر منطقۀ قرق 1/117 گرم و در چرا شده 1 /16 گرم بود و ارتفاع A. trichophorum به ترتيب در قرق 1/525 ميلي‌متر و در منطقۀ چرا 7/ 334 ميلي‌متر به­دست آمد. چراي‌دام بر ارتفاع و فاصلۀ ‌ميان‌گره B. tomentellusتأثيرمعني‌داري نداشت (05 /0>p). چراي دام باعث افزايش معني‌دار طول ريشه به اندازۀ 35/58 ميلي متر در B. tomentellusگرديد. به­ طور كلي نتايجاين تحقيق نشان داد كه گونه‌هاي مختلف گياهي در مواجهه با چراي مداوم با به‌­­­‌‌سنجي در مصرف منابع واكنش‌هاي مختلفي بسته به نوع گونه از خود نشان مي­دهند. شناسايي تغييرات ريختي در گونه‌هاي شاخص كمك شاياني به مديريت چرايي پايدار در مراتع مي‌‌نمايد.