تأثير سياست‌گذاري و سرمايه‌گذاري دولت در كاهش اثرات بحران آب در مناطق خشك و نيمه‌خشك(ناحية بجستان در خراسان رضوي)

سياست­گذاري و سرمايه­گذاري­هاي دولت دردهۀ اخير با هدف پايداري نظام سكونتگاههاي روستايي، نه فقط به نتايج مطلوب دست نيافته بلكه شاهدروستاهايي با تاب آوري ناچيز دربرابر بحران هاي زيست محيطي، بويژه بحران آب هستيم. اين گفتار تلاش دارد، سياستگذاري وسرمايه گذاري هاي دولت در ناحيه پژوهش را در دوره10ساله(96 -1386) با بهره گيري ازدوروش تحليل كيفي وكمي، ميزان اثرگذاري اقدامات دولت دركاهش بحران آب را مورد واكاوي قرار دهد. پژوهش با بهره گيري از رويكرد ‌كاربردي، روش شناسي توصيفي و استنباطي به شيوه پيمايشي، با ماهيت وروش علّي و شيوه گردآوري داده‌ها ميداني واسنادي سازمان بخشي شده است. جامعه آماري، خانوارهاي روستايي ناحيه روستايي(شهرستان) بجستان، براساس سرشماري 1395برابر4626نفر است. حجم نمونه با بهره گيري ازروش كوكران 354نفر تعيين كه به منظور تعميم پذيري360پرسشنامه درروستاهاي نمونه با پخشايش خوشه اي متناسب و با پاسخگويي336نفر از خانوارهاي روستايي همراه گرديد. در قسمت تحليل داده‌ها از فن مدل‌سازي معادلات ساختاري بارويكرد روش حداقل مربعات جزئي2 و با استفاده از نرم‌افزار Smart PLS2براي بررسي الگوي مفهومي پژوهش بهره گرفته شده. تحليل ساختار دروني پرسشنامه و تعيين روايي همگرا، از نتايج حاصل از تحليل عاملي تأييدي و ميانگين واريانس تبيين شدهAVE استفاده شده و براي اين منظور بارهاي عاملي استاندارد شده و شاخص AVE به تمامي گويه­ها و متغيرها محاسبه گرديد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه اقدامات محدود دولتي در10سال اخير تاثيري بركاهش بحران آب درناحيه پژوهش نداشته و روند شرايط ناپايداري سكونتگاههاي روستايي همچنان ادامه دارد.