نقش كاربست اشيا بر فرهنگسازي ديني در سيرۀ معصومين(ع)

The Role of Using Objects in Religious Culture-Making in the View of Infallible Family (Masoomin)

هدف: هدف از انجام اين پژوهش، شناسايي چگونگي كاربست اشيا و جمادات محيطي در سيرۀ فرهنگي معصومان(ع) براي به دست آوردن الگوي مناسب در تعليم و تربيت ديني جامعه بود. روش: روش تحقيق در اين پژوهش، به صورت كتابخانهاي و توصيفي- تحليلي بود.يافتهها:پيامبران و امامان(ع) در راستاي نقش تعليمي و تربيتي خود، به نگرشسازي ديني پرداخته، ذيل آن به انتقال نگرش توحيدي و نگرش صحيح به دنيا و آخرت، با به كارگيري اشيا اقدام كردهاند. در مرحلۀ، دوم براي گرايشسازي ديني از اشيا استفاده كرده و در اين راستا به ايجاد گرايش به اهل بيت(ع) و ايجاد گرايش به اعمال صالح پرداختهاند. در مرحلۀ سوم، كاربست اشيا را بستري براي انتقال آداب و رسوم و رفتار ديني قرار دادهاند. بنابر اين، كاربست اشيا در سيرۀ معصومان(ع) در هر سه نظام فرهنگ به عنوان يك روش مستقل قابل مشاهده است. نتيجهگيري: نخست، لزوم توجه به ابزار كمك آموزشي در فرايند انتقال فرهنگ ديني و پرهيز از اتكاي صرف به انتقال گفتاري فرهنگ؛ دوم، بهرهبرداري از تمام فضاي دانشگاه در اين حوزه و عدم انحصار آموزش فرهنگ به فضاي كلاس درس؛ سوم، توجه به موضوع كاربست اشيا به عنوان عامل مكمّل و مسهّل در موضوع «فرهنگپذيري».

Objectives:The purpose of this research is to identify how to apply the environment and objects in the culture of the innocent in order to obtain an appropriate model for the education of the society. Method: In this research, the data collection method is library and descriptive-analytical. Results: Prophets and Imams, in line with their educational and educational role, have turned to religious attitude, and following it, the transfer of the monotheistic attitude, the transfer of the correct attitude to the world and the transfer of the correct attitude to the hereafter, have been implemented by the objects. In the second stage, they have used objects for religious orientation, and in this regard, they have focused on creating a tendency toward Ahlul-Bayt and creating a tendency toward good deeds. In the third stage, they put objects in order to convey customs and religious practices. Therefore, the use of objects in the family of the infallible can be seen in all three systems of culture as an independent method. Conclusion: First of all, it is necessary to pay attention to the educational aid in the process of transferring religious culture and avoiding the mere reliance on spoken word transmission of culture, second, the exploitation of the entire university space in this area and the non-monopoly of teaching culture to the classroom space, The use of objects as a complementary factor in the subject of "culture-making" is the result of this research.