تاثير آموزش سبك‌هاي مقابله‌اي بر تبعيت از درمان در نوجوانان مبتلا به بيماري‌هاي مادرزادي قلبي

Effects of Coping Style Training on the Treatment Adherence in Adolescents with Congenital Heart Disease

يكي از مشكلات شايع كه كاركنان درمان با آن مواجهند، تبعيت نكردن از درمان در مبتلايان به بيماري‌هاي مزمن، بويژه در سنين نوجواني و بلوغ است. مطالعه حاضر به منظور تعيين تاثير آموزش سبك‌هاي مقابله‌اي بر تبعيت از درمان در نوجوانان مبتلا به بيماري‌هاي مادرزادي قلب انجام شد.روش بررسي: اين مطالعه تجربي با طراحي پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل در سال 1397 انجام شد. 70 نوجوان 199 ساله مبتلا به بيماري‌هاي مادرزادي قلبي از بيمارستان قلب شهيد رجايي و به روش مستمر انتخاب شدند و به صورت تصادفي ساده به دو گروه مداخله و كنترل تخصيص يافتند. نوجوانان گروه مداخله، علاوه بر مراقبت‌هاي رايج، آموزش سبك‌هاي مقابله با استرس را با استفاده از محتواي آموزشي دريافت نمودند و داده‌ها با استفاده از پرسشنامه سبك‌هاي مقابله‌اي lazarus و folkmn شامل استرس و راه‌هاي مقابله با آن، جمع آوري شد و براي گروه كنترل نيز آموزش‌هاي معمول درون بخش انجام شد. تحليل داده‌ها با آزمون‌هاي آماري تي مستقل، تي زوجي، كاي اسكوئر و دقيق فيشر در نرم افزار spss نسخه 16 انجام گرديد.يافته‌ها: براساس نتايج آزمون تي مستقل، ميانگين نمره تبعيت از درمان پس از مداخله در دو گروه تفاوت معني‌دار آماري داشته و در گروه مداخله بالاتر بود (0.002=p). همچنين ميانگين نمره تبعيت از درمان قبل و بعد از آموزش در گروه مداخله تفاوت معني‌دار آماري داشت

A major problem faced by healthcare providers is lack of adherence to treatment in patients with chronic diseases, especially in adolescents. The present study aimed to evaluate the effects of training based on coping styles on the treatment adherence of adolescent patients with congenital heart disease. Materials & Methods: This experimental study was conducted with a pretest-posttest design and a control group on 70 adolescents aged 9-19 years with congenital heart disease at Shahid Rajaee Heart Center in Tehran, Iran in 2018. The patients were selected via continuous sampling and divided into two groups of intervention and control via simple random sampling. In addition to routine care, the subjects in the intervention group received training based on stress coping styles in the form of educational contents. Data were collected using Folkman and Lazarus ways of coping questionnaire, and the control group received routine care within the department. Data analysis was performed in SPSS version 16 using independent and paired t-test, Chi-square, and Fisher's exact test. Results: Independent t-test indicated a significant difference in the mean score of treatment adherence between the groups, and the score was observed to be higher in the intervention group (P=0.002). In addition, the mean score of treatment adherence had a significant difference in the intervention group before and after the training (P>0.001). Conclusion: Considering the positive effect of training based on stress coping styles on the treatment adherence of adolescents with congenital heart disease, it is recommended that healthcare providers incorporate these styles into the treatment protocol of these patients in the form of consultation and educational courses